Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
brot; hǫfðu þeir njósn af, hvat títt var um hans ráð, ok vildu
eigi í brot fara, fyrr en þeir vissi, hvat þar réðisk af. Síðan
snýsk Ásbjǫrn til ferðar ok léttir eigi fyrr um várit, en hann
kømr norðr til bús síns. Hann var kallaðr Ásbjǫrn selsbani. En
er Ásbjǫrn hafði heima verit eigi lengi, þá hittusk þeir Þórir,
frændrnir, ok talask við. Spyrr Þórir Ásbjǫrn vendiliga at um
ferð hans ok alla atburði þá, sem þar hǫfðu orðit til tíðenda,
en Ásbjǫrn sagði sǫgu þá, sem gengit hafði. Þá segir Þórir:
»þá muntu þykkjask hafa rekit af hendi svívirðing þá, er þú
vart ræntr á hausti?«. »Svá er, kvað Ásbjǫrn; eða hversu þykki
þér, frændi?«. »Þat skal skjótt segja, kvað Þórir, at ferð sú in
fyrri, er þú fórt suðr í land, varð in svívirðligsta, ok stóð sú
til nǫkkurrar umbótar; en þessi fǫr er bæði þín skǫmm ok frænda
þinna, ef þat skal framgengt verða, at þú gerisk konungs þræll
ok jafningi ins versta mannz, Þóris sels. Nú ger þú svá
mannliga, at þú sit heldr at eignum þínum hér; skulum vér, frændr
þínir, veita þér styrk til þess, at þú komir aldri síðan í slíkt
ǫngþveiti«. Ásbirni þótti þetta vænligt; ok áðr þeir Þórir
skilðisk, þá var þetta ráð staðfest, at hann skyldi sitja í búi
sínu ok fara ekki síðan á konungs fund eða í hans þjónostu,
ok gerði hann svá ok sat heima at búum sínum.
K. 121. Frá Hǫrðum.
Eptir þat er þeir Óláfr konungr ok Erlingr Skjálgsson
hǫfðu hizk á Ǫgvaldznesi, þá hófsk með þeim af nýju sundrþykkit,
ok óx til þess, er þar af gerðisk fullr fjándskapr milli þeira.
Fór Óláfr konungr at veizlum um Hǫrðaland um várit; ok þá
fór hann upp á Vǫrs, þvíat hann spurði, at fólk var þar litt
trúat. Hann átti þing við bœndr, þar sem á Vangi heitir; kómu
þar bœndr fjǫlment ok með alvæpni, bauð konungr þeim at
taka við kristni, en búendr buðu bardaga í mot; ok kom svá,
at hvárirtveggju fylkðu liði sínu. Var þá svá um bœndr, at
þeim skaut skelk í bringu, ok vildi engi fremstr standa; ok varð
þat þá at lykðum, er þeim gegndi betr, at þeir gengu til handa
konungi ok tóku kristni. Skilðisk konungr eigi þaðan, fyrr en
þar var alkristnat orðit. Þat var einn dag, at konungr reið leið
sína ok sǫng psálma sína; en er hann kom gegnt haugunum,
nam hann stað ok mælti: »þau skal segja orð mín maðr manni,
at ek kalla ráð, at aldrigi síðan fari Nóregs konungr í milli
þessa hauga«. Er þat ok sǫgn manna, at flestir konungar hafi
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
