Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Siglði Þórarinn þá á haf út ok fekk svá mikit hraðbyri, at hann
siglði á viii. dœgrum til þess, er hann tók Eyrar á Íslandi, ok
fór þegar til alþingis ok kom þar, er menn váru at lǫgbergi;
gekk þegar til lǫgbergs. En er menn hǫfðu þar mælt lǫgskil,
þá tók Þórarinn til máls Nefjólfsson: »ek skilðumk fyrir iiii.
nóttum við Óláf konung Haraldzson; sendi hann kveðju hingat
til landz ǫllum hǫfðingjum ok landsstjórnarmǫnnum ok þar
með allri alþýðu karla ok kvinna, ungum manni ok gǫmlum,
sælum ok veslum, guðs ok sína ok þat með, at hann vill vera
yðarr dróttinn, ef þér vilið vera hans þegnar, en hvárir annarra
vinir ok fultingsmenn til allra góðra hluta«. Menn svǫruðu vel
máli hans; kváðusk allir þat fegnir vilja, at vera vinir
konungs, ef hann væri vinr hérlandzmanna. Þá tók Þórarinn til
máls: »þat fylgir kveðjusending konungs, at hann vill þess
beiðask í vináttu af Norðlendingum, at þeir gefi honum ey eða
útsker, er liggr fyrir Eyjafirði, er menn kalla Grímsey; vill þar
í mót leggja þau gœði af sínu landi, er menn kunna honum til
at segja, en sendi orð Guðmundi á Mǫðruvǫllum til at flytja þetta
mál, þvíat hann hefir þat spurt, at Guðmundr ræðr þar mestu«.
Guðmundr svarar: »fúss em ek til vináttu Óláfs konungs, ok
ætla ek mér þat til gagns miklu meira en útsker þat, er hann
beiðisk til; en þó hefir konungr þat eigi rétt spurt, at ek eiga
meira vald á því en aðrir, þvíat þat er nú at almenning gǫrt.
Nú munu vér eiga stefnu at vár á milli, þeir menn, er mest
hafa gagn af eyjunni«. Ganga menn síðan til búða. Eptir þat
eigu Norðlendingar stefnu milli sín ok rœða þetta mál. Lagði
þá hverr til slíkt er sýndisk. Var Guðmundr flytjandi þessa
máls, ok snøru þar margir aðrir eptir því. Þá spurðu menn, hví
Einarr, bróðir hans rœddi ekki um — «þykkir oss hann kunna,
segja þeir, flest gløggst at sjá«. Þá svarar Einarr: »þvi em ek
fárœðinn um þetta mál, at engi hefir mik at kvatt; en ef ek
skal segja mína ætlan, þá hygg ek, at sá myni til vera
hérlandzmǫnnum, at ganga ekki undir skattgjafar við Óláf konung ok
allar álǫgur hér þvílíkar, sem hann hefir við menn í Nóregi;
ok munu vér eigi þat ófrelsi gera einum oss til handa, heldr
bæði oss ok sonum várum ok allri ætt várri, þeiri er þetta land
byggvir; ok mun ánauð sú aldrigi ganga eða hverfa af þessu
landi; en þótt konungr sjá sé góðr maðr, sem ek trúi vel at sé,
þá mun þat fara heðan frá sem hingat til, þá er konungaskipti
verðr, at þeir eru ójafnir, sumir góðir, en sumir illir. En ef
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
