Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
landzmenn vilja halda frelsi sínu, því er þeir hafa haft, síðan
er land þetta byggðisk, þá mun sá til vera, at ljá konungi
enskis fangstaðar á, hvárki um landaeign hér né um þat, at
gjalda heðan ákveðnar skuldir, þær er til lýðskyldu megi metask;
en hitt kalla ek vel fallit, at menn sendi konungi vingjafir, þeir
er þat vilja, hauka eða hesta, tjǫld eða segl, eða aðra þá hluti,
er sendiligir eru; er því þá vel varit, ef vinátta kømr í mót.
En um Grímsey er þat at rœða, ef þaðan er engi hlutr fluttr,
sá er til matfanga er, þá má þar fœða her mannz, ok ef þar er
útlendr herr ok fari þeir með langskipum þaðan, þá ætla ek
mǫrgum kotbóndunum munu þykkja verða þrǫngt fyrir durum«.
Ok þegar er Einarr hafði þetta mælt ok int allan utveg þenna,
þá var ǫll alþýða snúin með einu samþykki, at þetta skyldi eigi
fásk. Sá Þórarinn þá ørendislok sín um þetta mál.
K. 126. Frá svǫrum Íslendinga.
Þórarinn gekk annan dag til lǫgbergs ok mælti þá enn
ørendi ok hóf svá: »Óláfr konungr sendi orð vinum sínum hingat
til landz, nefndi til þess Guðmund Eyjólfsson, Snorra goða,
Þorkel Eyjólfsson, Skapta lǫgsǫgumann, Þorstein Hallzson; hann
sendi yðr til þess orð, at þér skylduð fara á fund hans ok sœkja
þangat vináttuboð; mælti hann þat, at þér skylduð þessa ferð
eigi undir hǫfuð leggjask, ef yðr þœtti nǫkkuru varða um hans
vináttu«. Þeir svœruðu því máli, þœkkuðu konungi boð sitt,
kváðusk þetta segja mundu Þórarni síðarr um ferðir sínar, þá
er þeir hefði ráðit fyrir sér ok við vini sína. En er þeir
hǫfðingjar tóku rœður sín í milli, þá sagði hverr sem sýndisk
um ferð þessa. Snorri goði ok Skapti lǫttu þess, at leggja á
þá hættu við Nóregs-menn, at allir senn fœri af Íslandi ok
þangat, þeir menn er mest réðu fyrir landi; sǫgðu þeir, at af
þessi orðsending þótti þeim heldr grunir á dregnir um þat, er
Einarr hafði getit, at konungr myndi ætla til pyndinga nǫkkurra
við Íslendinga, ef hann mætti ráða. Guðmundr ok Þorkell
Eyjólfsson fýstu mjǫk at skipask við orðsending Óláfs konungs
ok kǫlluðu þat sœmðarferð mikla mundu. En er þeir knjáðu
þetta mál milli sín, þá staðfestisk þat helzt með þeim, at þeir
sjálfir skyldu eigi fara, en hverr þeira skyldi gera mann af
hendi sinni, þann er þeim þœtti bezt til fallinn — ok skilðusk
á því þingi við svá búit, ok urðu engar útanferðir á því sumri.
En Þórarinn fór tvívegis um sumarit ok kom um haustit á
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
