Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
menn alvápnaða; kendi þar Gunnstein ok fjǫlða annarra frænda
Karla. Þá mælti Þórir: »skjót eru boð mín, Finnr, at ek vil
mál alt festa í konungs dóm, þat er honum þykkir at við mik«.
Finnr svarar: »hitt er nú vænst, at þér sé minni virðingar af
unt, þvíat nú mun verða at festa minn dóm á, ef sættask skal«.
Þórir segir: »þá ætla ek enn allvel komit ok skal þat ekki undan
draga«. Gekk þá Þórir fram til festu, ok skildi Finnr þat mál
fyrir alt; síðan segir Finnr upp sættina, at Þórir skyldi gjalda
konungi x merkr gullz, en Gunnsteini ok þeim frændum aðrar
x. merkr, en fyrir rán ok féskaða inar þriðju x. merkr — »en
gjalda upp nú þegar« segir hann. Þórir segir: »þetta er mikit
fégjald«. »Hinn er annarr kostr, at lokit sé sætt allri« segir
Finnr. Þórir segir, at Finnr myndi ljá honum þeira fresta, at
hann leitaði lána af sveitungum sínum. Finnr bað hann gjalda
þar í stað, ok þó um fram, at Þórir skyldi fram selja menit þat
it mikla, er hann tók af Karla dauðum. Þórir kvazk ekki men
hafa tekit. Þá gekk fram Gunnsteinn ok segir, at Karli hafði
men á hálsi, þá er þeir skilðusk — »en þá var í brott, er vér
tókum lík hans«. Þórir segir, at hann hefði ekki huga leitt um
men þat — »en þótt vér hefðim nǫkkut men, þá mun þat heima
liggja í Bjarkey«. Þá setti Finnr spjótsoddinn fyrir brjóst Þóri
ok segir, at hann skyldi þá fram selja menit; Þórir tók þá menit
af hálsi sér ok seldi Finni. Síðan snøri Þórir í brot ok gekk út
á skip sitt. Finnr gekk eptir honum út á skipit ok mart manna
með honum. Gekk Finnr eptir skipinu, ok tóku þeir upp rúmin.
En við siglu sá þeir undir þiljum niðri tunnur ii. miklar, svá at
þeim þótti mikil furða at; Finnr spurði, hvat í tunnum þeim var.
Þórir segir, at þar lá í drykkr hans. Finnr mælti: »hví gefr þú
oss eigi at drekka, félagsmaðr, svá mikinn drykk sem þér hafið?«.
Þórir mælti við mann sinn, at renna skyldi ór tunnunni í bolla.
Síðan var þeim Finni gefit at drekka, ok var þat inn bezti drykkr.
Þá bað Finnr Þóri reiða féit. Þórir gekk eptir skipinu fram ok aptr
ok talaði við menn ýmsa. Finnr kallaði, bað hann bera fram féit.
Þórir bað hann ganga upp á land ok kvazk þar mundu greiða.
Þá gekk Finnr á land upp ok hans menn. Þá kom þar Þórir ok
greiddi silfr; var þar reitt ór einum sjóð x. merkr vegnar; þá
lét hann fram knýtiskauta marga; var í sumum mǫrk vegin,
sumum hálf eða aurar nǫkkurir. Þá mælti Þórir: »þetta er lánfé,
er ýmsir menn hafa lét mér, þvíat uppi ætla ek skotsilfr mjǫk,
þat er ek á«. Síðan gekk Þórir á skip út, en er hann kom aptr,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
