Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
at ok fundu þeim hneyxliyrði ok svá konungi þeira. Fór þat þá
óleynt, er ǫlit mælti með þeim Jamtum, er Þóroddr hafði áðr ekki
grunat. Eptir um daginn tóku þeir Þóroddr ǫll klæði sín ok vápn
ok lǫgðu sér til handargagns. Eptir um nóttina, er menn váru
sofnaðir, hljópu þeir braut til skógar. Um morgoninn eptir, er
menn urðu varir við brauthlaup þeira, fóru menn eptir þeim með
sporhunda ok hittu þá í skógi, þar er þeir hǫfðu fólgizk, ok hǫfðu
þá heim ok í skemmu; þar var grǫf djúp, váru þeir þar í látnir
ok hurð læst fyrir; hǫfðu þeir lítinn mat ok engi klæði nema sín.
Ok er kómu mið jól, fór Þórarr ok allir frelsingjar með honum
til mágs hans; skyldi hann þar drekka inn øfra hlut jólanna.
Þrælar Þórars skyldu gæta grafarinnar; en þeim var þá ætlaðr
gnógr drykkr, en þeir stiltu lítt drykkjunni ok gerðu sik ǫlóða
þegar um kveldit. En er þeir þóttusk fulldruknir, þá mæltu þeir
sín í milli, er mat skyldu fœra grafarmǫnnum, at þá skyldi ekki
skorta. Þóroddr kvað kvæði ok skemti þeim þrælunum; en þeir
kváðu hann mundu vera virkðamann ok gáfu honum kerti mjǫk
mikit ok log á. Þá kómu þeir þrælarnir út, er áðr váru inni, ok
kǫlluðu ákafliga, at hinir skyldu inn fara; en þeir váru
hvárirtveggju ǫlóðir, svá at þeir luku hvárki aptr grǫfina né skemmuna.
Þá ristu þeir Þóroddr í sundr í strengi feldi sína ok knýttu saman
ok gerðu hnoða af endanum ok kǫstuðu upp á skemmugólfit; þat
vafðisk um ǫrkufót ok varð fast. Þeir leituðu þá til upp at fara;
lypti Þóroddr fǫrunaut sínum upp, til þess er hann stóð á ǫxlum
honum; síðan las hann sik upp í gǫgnum glugginn; þá skorti eigi
reip í skemmunni, ok lét hann ofan síga móti Þóroddi; en er hann
skyldi draga Þórodd upp, þá fekk hann hvergi komit honum. Þá
mælti Þóroddr, at hann skyldi kasta reipinu yfir bita þann, er
var í húsinu, en gera lykkju á endanum, bera þar í viðu ok grjót,
svá at þat væri meirr en jafnvægi hans; hann gerði svá; fór þá
sigin ofan í grǫfina, en Þóroddr upp. Þeir tóku sér klæði í
skemmunni, sem þeir þurftu. Þar váru inni hreinstǫkur
nǫkkurar, ok skáru þeir af fitjarnar ok bundu ǫfgar undir fœtr sér. En
áðr þeir fœri brot, þá lǫgðu þeir eld í kornhlǫðu mikla, er þar var,
ok hljópu síðan í brot í niðamyrkri; hlaðan brann ok mart annarra
húsa í þorpinu. Þeir Þóroddr fóru alla nótt á eyðimǫrk ok fálusk
at degi. Um morgininn var saknat þeira; var þá farit með
sporhunda at leita þeira á alla vega frá bœnum; en hundarnir rǫkðu
sporin aptr til bœjarins, þvíat þeir kendu af hreinsfitjunum ok
rǫkðu þangat sporit, sem klaufirnar hǫfðu vitat af hreinsfitjunum,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
