Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
K. 150. Orrosta fyrir Ánni helgu.
Þat var einn dag at kveldi, at njósnar-menn Ǫnundar
konungs sá sigling Knúts konungs, ok átti hann þá þangat eigi
langt. Þá lét Ǫnundr konungr blása herblástr. Ráku menn þá
tjǫld af sér ok herklæddusk, røru út ór hǫfninni ok austr fyrir
landit, lǫgðu þá saman skip sín ok tengðu ok bjoggusk til
bardaga. Ǫnundr konungr hleypði njósnarmǫnnum á land upp;
fóru þeir á fund Óláfs konungs ok sǫgðu honum þessi tíðendi.
Þá lét Óláfr konungr brjóta stíflurnar ok hleypa ánni í veg
sinn; en hann fór um nóttina ofan til skipa sinna. Knútr
konungr kom fyrir hǫfnina; þá sá hann, hvar lá herr konunga búinn
til bardaga; þótti honum, sem þá myndi vera síð dags at leggja
til orrostu, um þat er herr hans væri allr búinn, þvíat floti
hans þurpti rúm mikit á sænum til at sigla; var langt í milli
ins fyrsta skips ok ins síðarsta, svá þess, er útarst fór, eða
hins, er næst fór landi. Veðr var lítit. En er Knútr konungr
sá, at Svíar ok Norðmenn hǫfðu rýmða hǫfnina, þá lagði hann
inn til hafnar ok svá skipin, sem rúm hǫfðu; en þó lá
meginherrinn út á hafinu. Um morgininn, er mjǫk var ljóst, þá var
lið þeira mart á landi uppi, sumt á tali, en sumt at skemtan
sinni. Þá finna þeir eigi fyrr, en þar geysask vǫtn at þeim
með forsfalli; þar fylgðu viðir stórir, er rak at skipum þeira;
meiddusk skipin þar fyrir, en vǫtnin flutu um vǫlluna alla;
týndisk þat fólkit, er á landi var, ok mart þat, er á skipum var;
en allir þeir, er því kómu við, hjoggu festar sínar ok leystusk
út, ok rak skipin mjǫk sundrlaus. Dreka inn mikla, er sjálfr
konungr var á, rak út fyrir straumi; varð honum ekki auðsnúit
með árum; rak hann út at flota þeira Ǫnundar konungs. En
er þeir kendu skipit, þá lǫgðu þeir þegar at umhverfis; en fyrir
þá sǫk, at skipit var borðmikit, svá sem borg væri, en fjǫlði
mannz á ok valit it bezta lið, vápnat ok sem øruggligast, þá
varð skipit ekki auðsótt; var ok stundin skǫmm, áðr Úlfr jarl
lagði at með sínu liði, ok hófsk þá orrosta. Því næst drósk at
herr Knúts konungs ǫllum megin. Þá sá konungar, Óláfr ok
Ǫnundr, at þeir mundu unnit hafa þá at sinni þann sigr, sem
auðit var; létu þá síga skip sín á hǫmlu ok leystusk í brot ór
her Knúts konungs ok skilðu flotana. En fyrir þá sǫk, at atlaga
þessi hafði ekki þannug tekizk, sem Knútr konungr hafði til
skipat, hǫfðu skipin ekki þannug fram lagt sem til var skipat,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
