Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
kirkju. Þá var þat sagt konungi. Hann sendi mann til munka,
bað þá láta upp kirkju ok syngja tíðir; þeir gerðu, sem konungr
bauð. En er konungr kom til kirkju, þá skeytti hann jarðir
miklar til kirkju, svá at þat er herað mikit, ok hófsk sá staðr
mikit síðan; af því hafa þær jarðir þar til legit síðan. Knútr
konungr reið síðan út til skipa sinna ok var þar lengi um haustit
með allmikinn her.
K. 154. Frá Óláfi konungi ok Svíum.
Þá er Óláfr konungr ok Ǫnundr konungr spurði, at Knútr
konungr hafði haldit til Eyrarsundz ok hann lá þar með her sinn,
þá áttu þeir konungar húsþing. Talaði Óláfr konungr ok segir,
at þetta hafði farit at getu hans, at Knútr konungr hafði eigi
lengi verit í Ánni helgu — »vætti ek nú, at fleira skal fara eptir
getu minni um viðrskipti vár. Hefir hann nú lítit fjǫlmenni hjá
því, sem hann hafði í sumar, en hann mun minna hafa síðarr,
þvíat eigi er þeim óleiðara en oss at liggja úti á skipum í haust
síðan, ok mun oss sigrs auðit, ef oss skortir eigi þrá ok tilræði.
Hefir svá farit í sumar, at vér hǫfum haft lið minna, en þeir hafa
látit fyrir oss bæði menn ok fé«. Þá tóku Svíar at tala, segja,
at þat var ekki ráð at bíða þar vetrar ok frøra — »þótt Norðmenn
eggi þess; vita þeir ógǫrla, hver íslǫg kunnu hér at verða, ok
frýss haf alt optliga á vetrum. Viljum vér fara heim ok vera
hér ekki lengr«. Gerðu þá Svíar kurr mikinn ok mælti hverr í
orðastað annars; var þat af ráðit, at Ǫnundr konungr ferr þá í
brot með alt sitt lið, en Óláfr konungr var þá enn eptir.
K. 155. Frá Agli ok Tófa.
En er Óláfr konungr lá þar, þá átti hann opt tal ok ráðagørð
við lið sitt. Þat var eina nótt, at þeir áttu vǫrð at halda af
konungs skipi Egill Hallzson ok sá maðr, er hét Tófi
Valgautsson; hann var kynjaðr af Vestra-Gautlandi, ættstórr maðr. En
er þeir sátu á verðinum, þá heyrðu þeir grát ok veinan þar til,
er sat í bǫndum hernumit lið; var þat bundit um nætr á landi
uppi. Tófi segir, at honum þótti ilt at heyra á gaulan þeira, ok
bað Egil, at þeir fœri til at leysa fólkit ok láta brot hlaupa. Þeir
gerðu þetta sama ráð, fóru til ok skáru bǫndin ok hleypðu á brot
fólki því ǫllu, ok varð þat verk allóvinsælt; konungr var ok svá
reiðr, at þeim helt við váða sjálfan. Ok síðan, er Egill var
sjúkr, þá var þat lengi, at konungr vildi eigi koma at sjá hann,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
