Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
at margir menn báðu hann. Iðraðisk Egill þá mjǫk, er hann
hafði svá gǫrt, at konungi þótti illa, ok bað af sér reiði; veitti
konungr honum þat um síðir. Óláfr konungr lagði hendr sínar
yfir síðu Egils, þar er verkrinn lá undir, ok sǫng bœnir sínar,
en jafnskjótt tók ór verk allan; eptir þat batnaði Agli, en Tófi
kom sér síðan í sætt. Svá er sagt, at hann skyldi þat til vinna,
at koma á fund Óláfs konungs feðr sínum. Valgautr var maðr
hundheiðinn ok fekk hann kristni af orðum konungs ok andaðisk,
þegar er hann var skírðr.
K. 156. Svikræði við Óláf konung.
En er Óláfr konungr átti tal við lið sitt, þá leitaði hann ráða
við hǫfðingja, hvert þeir skyldu upp taka; en þat kom lítt ásamt
með mǫnnum; kallaði þat annarr óráð, er ǫðrum þótti vænligt;
ok válkuðu þeir mjǫk lengi ráðin fyrir sér. Njósnarmenn Knúts
konungs váru jafnan í her þeira ok kómu sér í tal við marga
menn ok hǫfðu þeir fram féboð ok vináttumál af hendi Knúts
konungs, en þar létu margir eptir leiðask ok seldu þar til trú
sína, at þeir skyldu gerask menn Knúts konungs ok halda landi
honum til handa, ef hann kvæmi í Nóreg. Urðu margir at þessu
berir síðarr, þótt þat fœri þá leynt fyrst. Sumir tóku þá þegar
við fégjǫfum, en sumum var heitit fé síðarr; en hinir váru
allmargir, er áðr hǫfðu þegit af honum vingjafir stórar, fyrir
því at þat var satt at segja frá Knúti konungi, at hverr, er á
hans fund kom þeira manna, er honum þótti nǫkkut mannzmót
at ok vildi hann þýðask, þá fekk hverr af honum fullar hendr
fjar; varð hann af því storliga vinsæll; ok var mest at um ǫrleik
hans við útlenda menn ok þá mest, er lengst váru at komnir.
K. 157. Ráðagørð Óláfs konungs.
Óláfr konungr átti opt tal ok stefnur við menn sína ok
spurði at ráðagørðum; en er hann fann, at sitt lagði hverr til, þá
grunaði hann, at þeir váru sumir, er annat mundu um mæla, en
sýnask myndi ráðligast, ok myndi þá eigi ráðit, hvárt allir mundu
honum rétta skuld gjalda um tryggðina. Þess eggjuðu margir,
at þeir skyldu taka byr ok sigla til Eyrasundz ok svá norðr til
Nóregs: sǫgðu þeir, at Danir myndi ekki þora at þeim at leggja,
þótt þeir lægi fyrir með lið mikit. En konungr var maðr svá
vitr, at hann sá, at slíkt var ófœra; vissi hann ok, at annan veg
hafði tekizk Óláfi Tryggvasyni, þá er hann var fáliðr, er hann
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
