Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
hans. Þá kallaði konungr Dag á einmæli ok rœddi þá mjǫk
marga hluti fyrir honum; þar kom niðr rœða konungs, at hann
tjáði þatfyrir Dag, hvé skǫruligr maðr Þórir var, er þeim gerði
þá veizlu virðuliga. Dagr lét sér fátt um finnask ok lét þat
alt satt, er konungr segir. Þá spurði konungr Dag, hverja
skapsanmarka hann sæi Þóris. Dagr kvazk hyggja, at Þórir myndi
vel skapfarinn, ef honum væri þat svá gefit sem hitt, er alþýða
mátti sjá. Konungr bað hann segja sér þat, er hann spurði,
segir, at hann var þess skyldr. Dagr svarar: »þá muntu,
konungr, vilja veita mér, at ek ráða hefndinni, ef ek skal finna
lǫstinn«. Konungr segir, at hann vill eigi dómum sínum skjóta
undir aðra menn, en bað Dag segja sér þat, er hann spurði.
Dagr svarar: »dýrt er dróttins orð; þat mun ek til skapslastar
Þóri finna, sem margan kann henda; hann er maðr of fégjarn«.
Konungr svarar: »er hann þjófr eða ránsmaðr?«. Dagr svarar:
»eigi er þat« segir hann. »Hvat er þá?« segir konungr. Dagr
svarar: »hann vann þat til fjár, at hann gerðisk dróttinssviki;
hann hefir tekit fé af Knúti inum ríka til hǫfuðs þér«.
Konungr svarar: »hvernug gerir þú þat satt?«. Dagr mælti: »hann
hefir á inni hœgri hendi fyrir ofan olboga digran gullhring, er
Knútr konungr hefir gefit honum, ok lætr engan mann sjá«.
Eptir þat slitu þeir konungr tali sínu, ok var konungr reiðr
mjǫk. Þá er konungr sat yfir borðum ok menn hǫfðu drukkit
um hríð, ok váru menn allkátir; Þórir gekk um beina; þá lét
konungr kalla Þóri til sín; hann gekk framan at borðinu ok tók
hǫndum upp á borðit. Konungr spurði: »hversu gamall maðr
ertu, Þórir?«. »ek em xviii. vetra gamall« segir hann. Konungr
mælti: »mikill maðr ertu, Þórir, jamgamall, ok gǫfugligr«. Tók
þá konungr um hǫnd ina hœgri ok strauk upp um olboga. Þórir
mælti: »tak þú kyrt þar á, ek hefi sull á hendi«. Konungr helt
hendinni ok kendi, at þar var hart undir. Konungr mælti: »hefir
þú eigi spurt þat, at ek em læknir?, ok láttu mik sjá sullinn«.
Þórir sá, at þá myndi ekki tjóa at leyna, tók þá hringinn ok
lét fram. Konungr spyrr, hvárt þat var Knúts konungs gjǫf.
Þórir segir, at ekki var þá því at leyna. Konungr lét Þóri taka
hǫndum ok setja í járn. Þá gekk Kálfr at ok bað Þóri friðar
ok bauð fyrir hann fé. Margir menn studdu þat mál ok buðu
sitt fé fram. Konungr var svá reiðr, at ekki mátti orðum við
hann koma, segir hann, at Þórir skyldi hafa slíkan dóm, sem
hann hafði honum hugðan. Síðan lét konungr drepa Þóri, en
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
