- Project Runeberg -  Heimskringla. Nóregs Konunga Sogur /
364

(1911) [MARC] Author: Snorri Sturluson With: Finnur Jónsson
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has been proofread at least once. (diff) (history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång. (skillnad) (historik)

einn stóð sonr á sínu
snarr Skjalgs, vinum fjarri,
í lyptingu lengi
lætrauðr skipi auðu.


Þá var Erlingi veitt atsókn bæði ór fyrirrúminu ok af ǫðrum
skipum. Rúm mikit var í lyptingunni, ok bar þat hátt mjǫk upp
frá ǫðrum skipum, ok mátti engu við koma nema skotum ok
nǫkkut spjótalǫgum, ok hjó hann þat alt af sér. Erlingr varðisk
svá prúðliga, at engi maðr vissi dœmi, at einn maðr hefði staðit
svá lengi fyrir jammargra manna atsókn, en aldri leitaði hann
undankvámu eða griða at biðja; svá segir Sigvatr:

123. Réð eigi grið, gýgjar,
geðstirðr, konungs firða
skógs þóat skúrir þyrrit,
Skjalgs hefnir sér nefna;
en varð keri virði
víðbotn né kømr síðan
glyggs á gjalfri lǫggðan
geirs ofrhugi meiri.


Óláfr konungr sótti þá aptr í fyirirrúmit ok sá, hvat Erlingr
hafðisk at. Konungr orti þá orða á hann ok mælti svá: »ǫndurðr
horfir þú við í dag, Erlingr«. Hann svarar: »ǫndurðir skulu
ernir klóask«. Þessa orða getr Sigvatr:

124. Ǫndurða bað, jarðar,
Erlengr, sás vel lengi
geymði lystr, né lamðisk
landvǫrn, klóask ǫrnu,
þás hann at sig -sǫnnum
(sá vas áðr búinn) ráða-
(ats) við Ústein hizig
Áleif of tók mǫ́lum.


Þá mælti konungr: »viltu á hǫnd ganga, Erlingr?« »Þat vil ek«
segir hann. Þá tók hann hjálminn af hǫfði sér ok lagði niðr
sverðit ok skjǫldinn ok gekk fram í fyrirrúmit. Konungr stakk
við honum øxarhyrnunni í kinn honum ok mælti: »merkja skal
dróttinsvikann«. Þá hljóp at Áslákr Fitjaskalli ok hjó með øxi
í hǫfuð Erlingi, svá at stóð í heila niðri; var þat þegar banasár;
lét Erlingr þar líf sitt. Þá mælti Óláfr konungr við Áslák:
»hǫgg þú allra manna armastr; nú hjóttu Nóreg ór hendi mér«.
Aslákr segir: »illa er þá, konungr, ef þér er mein at hǫggvi; ek
þóttumk nú Nóreg í hǫnd þér hǫggva; en ef ek hefi þér mein
gǫrt, konungr, ok kantu mér óþǫkk fyrir þetta verk, þá mun
mér kostlaust vera; þvíat hafa mun ek svá margra manna óþǫkk
ok fjándskap fyrir þetta verk, at ek mynda heldr þurfa at hafa
yðart traust ok vináttu«. Konungr segir, at svá skyldi vera.
Síðan bað konungr hvern mann ganga á sitt skip ok búask ferðar
sinnar sem hvatligast — »munu vér, segir hann, ekki ræna val
þenna; munu nú hafa hvárir, sem fengit hafa«. Gengu menn
þá aptr á skipin ok bjoggusk sem hvatligast. En er þeir váru
búnir, þá rendu skipin í sundit sunnan, búandaliðit. Var þá, sem

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 06:24:58 2023 (aronsson) (diff) (history) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/heimskring/0374.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free