Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
yfir komit. Þeir fóru ok váru trauðir, þeir sǫgðu, at þeir mundu
ekki geta at unnit. En þá er þeir váru brot farnir, þá kom
sá maðr til konungs, er réð fyrir vistum, ok segir, at eigi
var vist meiri en tvau nautfǫll slátrs — »en þú hefir cccc.
þíns liðs ok c. bóanda«. Þá mælti konungr, at hann skyldi láta
upp katla alla, í hvern ketil láta nǫkkut af slátri — ok svá
var gǫrt; en konungr gekk til ok gerði yfir krossmark ok bað
þá búa mat, en konungr fór til Sefsurðar, þar sem þeir skyldu
veginn ryðja. En þá er konungr kom þar, þá sátu þeir allir
ok váru móðir orðnir af erfiði. Þá mælti Brúsi: »ek sagða
yðr, konungr, ok vilduð þér eigi trúa mér, at ekki mátti vinna
at urð þessarri«. Síðan lagði konungr niðr skikkju sína ok mælti,
at þeir skyldu til fara allir ok freista enn; ok svá var gǫrt;
ok fœrðu þá steina xx. menn, þannug, sem þeir vildu, er engan
veg gátu áðr hrœrt c. manna, ok var vegrinn ruddr at miðjum
degi, svá at fœrt var bæði mǫnnum ok hrossum með klyfjum
eigi verr en á sléttum velli. Síðan fór konungr ofan aptr, þangat
sem vistin var ok nú heitir Óláfshellir. Kelda er ok þar nær
hellinum, ok þó konungr sér í; en ef búfé manna verðr sjúkt
í dalnum ok drekkr þar af vatni því, þá batnar því sótta. Síðan
fór konungr til matar ok allir þeir; ok þá er konungr var mettr,
þá spurði hann eptir, ef sætr nǫkkur væri í dalnum upp frá
urðinni ok nær fjallinu, er þeir mætti búa í um nóttina. En
Brúsi segir: »eru sætr, er heita Grœningar, ok má þar engi
maðr vera um nætr fyrir trǫllagangs sakir ok meinvétta, er
þar eru hjá sætrinu«. Síðan mælti konungr, at þeir skyldu búa
ferð sína, ok segir, at hann vildi þar vera um nóttina á sætrinu.
Þá kom sá maðr til hans, er fyrir vistum réð, ok segir, at þar
er ørgrynni vista — »ok veit ek eigi, hvaðan komnar eru«.
Þakkar konungr guði sending sína, ok lét hann gera byrðar
matar bœndum þeim, er ofan fóru eptir dalnum, en var á sætri
um nóttina. En at miðri nótt, er menn váru í svefni, þá lét
á stǫðli úti afskræmiliga ok mælti: »svá brenna mik nú bœnir
Óláfs konungs, segir sú véttr, at eigi má ek nú vera at híbýlum
mínum, ok verð ek nú flýja ok koma aldri á þenna stǫðul síðan«.
En um morgininn, er menn vǫknuðu, þá fór konungr til fjallz
ok mælti við Brúsa: »hér skal nú gera bœ ok mun sá bóndi
æ hafa sér framdrátt, er hér býr, ok aldri skal hér korn frjósa,
þó at bæði frjósi fyrir ofan bœ ok neðan«. Þá fór Óláfr
konungr yfir fjall ok kom fram í Einbúa ok var þar um nótt.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
