Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
hvernug þeir heldi trúnaði við hann. Bjǫrn segir, at þat var
allmisjafnt. Síðan stóð Bjǫrn upp ok fell til fóta konungi ok tók
um fót honum ok mælti: »alt á guðs valdi ok yðru, konungr; ek
hefi tekit fé af Knúts mǫnnum ok svarit þeim trúnaðareiða; en
nú vil ek þér fylgja ok eigi við þik skiljask, meðan vit lifum
báðir«. Konungr svarar: »stattu upp skjótt, Bjǫrn, sáttr skaltu
vera við mik; bœttu þetta við guð; vita má ek þat, at fáir munu
nú vera í Nóregi, þeir er einǫrð sinni haldi nú við mik, er slíkir
bregðask, sem þú ert; er þat ok satt, at menn sitja þar í miklu
vandkvæði, er ek em fjarri, en sitja fyrir ófriði fjandmanna
minna«. Bjǫrn segir konungi frá því, hverir mest bundusk fyrir,
at reisa fjandskap upp í móti konungi ok hans mǫnnum; nefndi
hann til þess sonu Erlings á Jaðri ok aðra frændr þeira, Einar
þambarskelfi, Kálf Árnason, Þóri hund, Hárek ór Þjóttu.
K. 187. Frá Óláfi konungi.
Síðan er Óláfr konungr var kominn í Garðaríki, hafði hann
stórar áhyggjur ok hugsaði, hveírt ráð hann skyldi upp taka.
Jarizleifr konungr ok Ingigerðr drótning buðu Óláfi konungi at
dveljask með sér ok taka upp ríki þat, er heitir Vúlgáríá, ok
er þat einn hlutr af Garðaríki, ok var þat fólk heiðit í því landi
Óláfr konungr hugsaði fyrir sér um þetta boð, en er hann bar
þat fyrir menn sína, þá lǫttu allir at staðfestask þar ok eggjuðu
konung at ráða norðr til Nóregs til ríkis síns. Konungr hafði
þat enn í ráðagørð sinni, at leggja niðr konungstígn ok fara út í
heim til Jórsala eða í aðra helga staði ok ganga undir régúlu; þat
talðisk lengstum í huginn at hugsa, ef nǫkkur fǫng myndi til
verða, at hann næði ríki sínu í Nóregi. En er hann hafði þar á
huginn, þá mintisk hann þess, at ina fyrstu x. vetr konungdóms
hans váru honum allir hlutir hagfeldir ok farsæligir, en síðan
váru honum ǫll ráð sín þunghrœrð ok torsótt, en gagnstaðligar
allar hamingjuraunirnar. Nú efaði hann um fyrir þá sǫk, hvárt
þat myndi vera vitrligt ráð, at treysta svá mjǫk hamingjuna at
fara með lítinn styrk í hendr fjandmǫnnum sínum, er allr
landzmúgr hafði til slegizk at veita Óláfi konungi mótgǫngu. Slíkar
áhyggjur bar hann optliga ok skaut til guðs sínu máli ok bað
hann láta þat upp koma, er hann sæi, at bazt gegndi; válkaði
hann þat í hugnum ok vissi eigi, hvat hann skyldi upp taka, þvíat
honum sýndusk mein auðsýn á því, sem hann talði fyrir sér.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
