Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
ef hann vill eigi elligar«. Hon gerði svá sem drótning mælti. En
er hon fann konung, þá segir hon, at sonr hennar var banvænn af
kverkasulli, ok bað hann fara hǫtndum um sullinn. Konungr segir
henni, at hann var engi læknir, bað hana þangat fara, sem læknar
váru. Hon segir, at drótning hafði henni þangat vísat — »ok
hon bað mik sín orð til bera, at þér legðið lækning til, sem þér
kynnið, ok sagði hon mér, at þú værir beztr læknir hér í
staðinum«. Þá tók konungr til ok fór hǫndum um kverkr sveininum
ok þuklaði sullinum mjǫk lengi, til þess er sveinninn hrœrði
munninn. Þá tók konungr brauð ok braut ok lagði í kross í lófa
sér, síðan lagði hann þat í munn sveininum, en hann svalg niðr.
En þaðan af tók verk allan ór kverkunum; var hann á fám
dœgrum alheill. Móðir hans varð fegin mjǫk ok aðrir frændr ok
kunnmenn sveinsins. Var þá fyrst á þannug virt, sem Óláfr
konungr hefði svá miklar læknishendr, sem mælt er um þá menn,
sem mjǫk er sú íþrótt lǫgð, at þeir hafi hendr góðar, en síðan er
jartegnagørð hans varð alkunnig, þá var þat tekit fyrir sanna
jartegn.
K. 190. Óláfr konungr brendi spánu.
Sá atburðr varð á einum sunnudegi, at Óláfr konungr sat í
hásæti sínu yfir borðum ok hafði svá fasta áhyggju, at hann gáði
eigi stundanna; hann hafði í hendi kníf ok helt á tannar ok rendi
þar af spánu nǫkkura. Skutilsveinn stóð fyrir honum ok helt
borðkeri; hann sá, hvat konungr gerði, ok skilði þat, at hann
sjálfr hugði at ǫðru; hann mælti: »mánadagr er á morgin,
dróttinn«. Konungr leit til hans, er hann heyrði þetta, ok kom
þá í hug, hvat hann hafði gǫrt. Síðan bað konungr fœra sér
kertisljós; hann sópaði spánunum ǫllum í hǫnd sér, þeim er hann
hafði telgt, þá brá hann þar í loginu ok lét brenna spánuna í lófa
sér; ok mátti þaðan af marka, at hann mundi fast halda lǫg ok
boðorð ok vilja eigi yfir ganga þat, er hann vissi réttast.
K. 191. Frá Óláfi konungi.
Síðan er Óláfr konungr hafði ráðit fyrir sér, at hann vildi
snúask til heimferðar, þá bar hann þat upp fyrir Jarizleif konung ok
Ingigerði drótning. Þau lǫttu hann þeirar ferðar, segja þat, at hann
skyldi hafa í þeira riki þat veldi, er honum þœtti sér sœmiligt, en
báðu hann eigi fara á vald fjandmanna sinna með svá lítinn
liðskost, sem hann hafði þar. Þá segir Óláfr konungr þeim drauma
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
