Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
spakliga ok geri engi hervirki. Vil ek fara fyrst til fundar við
bœndr; ok sættumk vér, þá er vel, en ef þeir halda bardaga í móti
oss, þá eru þar ii. kostir fyrir hǫndum, ok ef fǫllum í orrostu, þá
er því vel ráðit, at fara þangat eigi með ránfé; en ef vér sigrumk,
þá skulu þér vera arftǫkumenn þeira, er nú berjask móti oss,
þvíat þeir munu þar sumir falla, en sumir flýja ok hafa
hvárirtveggju fyrirgǫrt allri eigu sinni; en þá er gott at ganga til búa
stórra, en bœir vegligir, en þess nýtr engi, er brent er; svá ránfé
ferr at spjǫllum miklu meiri hluti, en þat er nýtt verðr af. Skulu
vér nú fara dreift út eptir byggðinni ok hafa með oss alla vígja
menn, þá er vér fám; skulu ok hǫggva bú eða taka aðra vist,
svá sem menn þurfu til at fœða sik, en menn geri ekki annat
spellvirki. Vel þykki mér, at drepnir sé njósnarmenn bónda, ef
þér takið þá. Skal Dagr fara ok hans lið it nørðra ofan eptir
dalnum, en ek mun fara út þjóðveginn, ok hittumk at kveldi;
hǫfum allir eitt náttból«.
K. 206. Frá skáldum Óláfs konungs.
Svá er sagt, at þá er Óláfr konungr fylkði liði sínu, þá
skipaði hann mǫnnum í skjaldborg, er halda skyldi fyrir honum
í bardaga, ok valði þar til þá menn, er sterkastir váru ok
snarpastir. Þá kallaði hann til sín skáld sín ok bað þá ganga í
skjaldborgina — »skuluð þér, segir hann, hér vera, ok sjá þau
tíðendi, er hér gerask; er yðr þá eigi segjandi saga til, þvíat
ér skuluð frá segja ok yrkja um síðan«. Þar var þá Þormóðr
Kolbrúnarskáld ok Gizurr gullbrá, fóstri Hofgarðarefs, ok inn
iii. Þorfinnr munnr. Þá mælti Þormóðr til Gizurar: »stǫndum
eigi svá þrǫngt, lagsmaðr, at eigi nái Sigvatr skáld rúmi sínu,
þá er hann kømr; hann mun vera vilja fyrir konungi, ok ekki
mun konungi annat líka«. Konungr heyrði þetta ok svarar:
»ekki þarf Sigvati at sneiða, þótt hann sé eigi hér; opt hefir
hann mér vel fylgt; hann mun nú biðja fyrir oss, ok mun þess
enn allmjǫk þurfa«. Þormóðr segir: »vera má þat, konungr, at
þér sé nú bœna mest þǫrf; en þunt myndi vera um merkistǫngina,
ef allir hirðmenn þínir væri nú á Rúmavegi; var þat ok satt,
at vér tǫlðum þá at því, er engi fekk rúm fyrir Sigvati, þótt
mæla vildi við yðr«. Þá mæltu þeir sín á milli, sǫgðu, at þat
væri vel fallit, at yrkja áminningarvísur nǫkkurar um þau tíðendi,
er þá mundu brátt at hǫndum berask. Þá kvað Gizurr:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
