Full resolution (JPEG)
- On this page / på denna sida
- K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
154. Undr láta þat ýtar
eigi smátt, es máttit
skænjǫrðungum skorðu
skýlauss rǫðull hlýja;
drjúg varð á því dœgri
(dagr náðit lit fǫgrum),
orrostu frák austan
atburð, konungs furða.
Í þenna brum kom Dagr Hringsson með þat lið, er hann hafði
haft, ok tók hann þá at fylkja liði sínu ok setti upp merki.
En fyrir því at myrkr var mikit, þá varð ekki skjótt um
atgǫnguna, þvíat þeir vissu eigi víst, hvat fyrir var. En þó
snøru þeir at, sem fyrir váru Rygir ok Hǫrðar. Váru þessir
atburðir margir jamsnimma eða sumir lítlu fyrr eða síðarr.
K. 228. Fall Óláfs konungs.
Kálfr ok Óláfr hétu frændr Kálfs Árnasonar; þeir stóðu
á aðra hlið honum, menn miklir ok hraustir. Kálfr var sonr
Arnfinnz Armóðssonar, bróðursonr Árna Armóðssonar. Á aðra
hlið Kálfi Árnasyni gekk fram Þórir hundr. Óláfr konungr hjó
til Þóris hundz um herðarnar; sverðit beit ekki, en svá sýndisk
sem dust ryki ór hreinbjálbanum; þessa getr Sigvatr:
155. Mildr fann gǫrst, hvé galdrar,
gramr sjalfr, meginrammir
fjǫlkunnigra Finna
fullstórum barg Þóri,
þás hyrsendir Hundi
húna golli búnu
(slætt réð sízt at bíta)
sverði laust of herðar.
Þórir hjó til konungs, ok skiptusk þeir þá nǫkkurum hǫggum
við, ok beit ekki sverð konungs, þar er hreinbjálbinn var fyrir,
en þó varð Þórir sárr á hendi; enn kvað Sigvatr:
156. Þollr dylr saðrar snilli
seims, en þat veitk heiman,
(hverr sæi) Hunds (verk stœrri)
hugstórs, es frýr Þóri,
es þvergarða þorði
Þróttr, hinn es framm sótti,
glyggs í gǫgn at hǫggva
gunnranns konungmanni.
Konungr mælti til Bjarnar stallara: »ber þú hundinn, er eigi
bíta járn«. Bjǫrn snøri øxinni í hendi sér ok laust með
hamrinum; kom þat hǫgg á ǫxl Þóri, ok varð allmikit hǫgg, ok
rataði Þórir við; en því jamskjótt snøri konungr í móti þeim
Kálfi frændum ok veitti banasár Óláfi, frænda Kálfs. Þá lagði
Þórir hundr spjóti til Bjarnar stallara á honum miðjum, veitti
honum banasár. Þá mælti Þórir: »svá bautu vér bjǫrnuna«.
Þorsteinn knarrarsmiðr hjó til Óláfs konungs með øxi, ok kom
þat hǫgg á fótinn vinstra við knéit fyrir ofan. Finnr Árnason
drap þegar Þorstein. En við sár þat hneigðisk konungr upp
við stein einn ok kastaði sverðinu ok bað sér guð hjálpa. Þá
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Project Runeberg, Sun Dec 10 06:24:58 2023
(aronsson)
(diff)
(history)
(download)
<< Previous
Next >>
https://runeberg.org/heimskring/0412.html
