Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
hǫfðingjar rœddu þetta sín í milli, þá þótti þeím bœndr mart
satt sagt hafa í sinni rœðu; réðu þá þat, at þeir Þórir hundr
snørusk til ferðar með Verdœlum, ok hafði hann dc. manna, þat
er hans lið var, fóru siðan; tók þá at nátta. Létti Þórir eigi fyrr
ferðinni, en hann kom um nóttina á Súlu; ok spurði hann þar
þau tíðendi, at um kveldit hafði þar komit Dagr Hringsson ok
margar aðrar sveitir af Óláfs mǫnnum, haft þar náttverðardvǫl,
en farit síðan á fjall upp. Þá segir Þórir, at hann myndi ekki
rekask eptir þeim um fjǫll, ok snøri hann þá aptr ofan í dalinn,
ok fengu þeir þá fátt drepit af mǫnnum. Síðan fóru bœndr til
heimila sinna, en Þórir fór eptir um daginn ok hans lið út til
skipa sinna; en konungsgmenn þeir, er fœrir váru, forðuðu sér,
leyndusk í skógum, sumir hǫfðu hjálp af mǫnnum.
K. 233. Frá Þormóði Kolbrúnarskáld.
Þormóðr Kolbrúnarskáld var í orrostu undir merkjum konungs.
Ok er konungr var fallinn ok atsókn var sem óðust þá
fell konungslið hvat við annat, en þeir váru flestir sárir, er upp
stóðu. Þormóðr varð sárr mjǫk; gerði hann þá sem aðrir, at
allir opuðu þar frá, er mestr þótti lífsháski, en sumir runnu. Þá
hófsk sú orrosta, er Dags-hríð er kǫlluð; sótti þá þangat til alt
konungs-liðit, þat er vápnfœrt var, en Þormóðr kom þá ekki í
orrostu, þvíat hann var þá óvígr bæði af sárum ok af mœði, ok
stóð hann þar hjá félǫgum sínum, þótt hann mætti ekki annat
at hafask. Þá var hann lostinn með ǫru í síðuna vinstri; braut
hann af sér ǫrvarskaptit ok gekk þá brot frá orrostu ok heim
til húsanna ok kom at hlǫðu nǫkkurri; var þat mikit hús.
Þormóðr hafði sverð bert í hendi, ok er hann gekk inn, þá gekk
maðr út í móti honum; sá mælti: »furðu ill læti eru hér inni,
veinan ok gaulan; skǫmm mikil, er karlmenn hraustir skulu eigi
þola sár sín, ok vera kann, at þeir konungsmenninir hafi allvel
fram gengit, en allódrengiliga bera þeir sárin sín«. Þormóðr
svarar: »hvert er nafn þitt?«. Hann nefndisk Kimbi. Þormóðr
svarar: »vartu í bardaga?«. »Var ek, segir hann, með bóndum,
er betr var«. »Ertu nǫkkut sárr?« segir Þormóðr. »Lítt, segir
Kimbi; eða vartu í bardaga?«. Þormóðr segir: »var ek með
þeim, er betr hǫfðu«. Kimbi sá, at Þormóðr hafði gullhring
á hendi; hann mælti: »þú munt vera konungsmaðr; fá þú mér
gullhringinn, en ek mun leyna þér; bœndr munu drepa þik, ef
þú verðr á veg þeira.« Þormóðr segir: »haf þú hring, ef þú
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
