Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
á síðunni, kendi þess, at þar stóð járn í, en þat vissi hon eigi
til víss, hvert járnit hafði snúit. Hon hafði þar gǫrt í steinkatli,
stappat lauk ok ǫnnur grǫs ok velt þat saman ok gaf at eta
inum sárum mǫnnum ok reyndi svá, hvárt þeir hefði holsár, þvíat
kendi af laukinum út ór sári því, er á hol var. Hon bar þat at
Þormóði, bað hann eta. Hann svarar: »ber brot, ekki hefi ek
grautsótt«. Síðan tók hon spennitǫng ok vildi draga út járnit,
en var fast ok gekk hvergi, stóð ok lítit út, þvíat
sárit var sollit. Þá mælti Þormóðr: »sker þú til járnsins, svá
at vel megi ná með tǫnginni; fá mér síðan ok lát mik kippa«.
Hon gerði, sem hann mælti. Þá tók Þormóðr gullhring af hendi
sér ok fekk lækninum, bað hana gera af, slíkt er hon vildi —
»góðr er nautr at, segir hann, Óláfr konungr gaf mér hring
þenna í morgin«. Síðan tók Þormóðr tǫngina ok kipði á brot
ǫrinni; en þar váru á krókar ok lágu þar á tágar af hjartanu,
sumar rauðar, sumar hvítar; ok er hann sá þat, mælti hann: »feitt
er mér enn um hjartarœtr«. Síðan hné hann aptr ok var þá
dauðr. Lýkr þar frá Þormóði at segja.
K. 235. Frá atburðum orrostu.
Óláfr konungr fell miðvikudag iiii. kál. Augusti mánaðar;
þat var nær miðjum degi, er þeir fundusk, en fyrir miðmunda
hófsk orrostan, en konungr fell fyrir nón, en myrkrit helzk frá
miðmunda til nóns. Sigvatr skáld segir svá frá lykðum orrostu:
162. Hǫrð es, sízt hermenn firðu
(hlíf raufsk fyr gram) lífi,
auðn at Engla stríði,
(ómjúk) konung sjúkan;
ǫr brá Áleifs fjǫrvi
ǫld, þars herr klauf skjǫldu,
folks (odda gekk fylkir
fund), en Dagr helt undan.
163. Áðr vitu eigi meiðar
ógnar skers né hersa
(þjóð réð þengils dauða)
þann styrk búandmanna,
es slíkan gram sóknum
sárelds viðir feldi
(mǫrg lá dýr í dreyra
drótt) sem Áleifr þótti.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
