Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf Magnús konungs góða
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
HAR. HARD.
489
tók Karl upp borö fyrir þá, ok settisk Vandráör i miðju; snæddu
þeir um hriö, en siöan gengu þeir út; var þá hestr búinn, ok
karlsson at fylgja honum ok haföi hann annan hest; riöa þeir brot
til skógar, en jarlsmenn gengu til båts sins ok róa út til
jarls-skipsins. 5
K. 65. Frá Haraldi konungi.
Haraldr konungr ok hans liö rak skamt flóttann, røru siöan
aptr til skipanna, þeira er auö váru; þá rannsçkuöu þeir valinn ;
fanzk á konugsskipinu fjçlöi dauöra manna, en eigi fanzk lik
konungs, en þó þóttusk þeir vita, at hann var fallinn. Lét þá 10
Haraldr konungr veita umbúnað likum manna sinna, en binda sår
þeira, er þess þurftu. SiÖan lét hann flytja til landz lik Sveins
manna, en sendi boö bóndum, at þeir skyldu jaröa likin. Siöan
lét hann skipta herfangi; hann dvalöisk þar nçkkura hriö. På
spuröi hann þau tiöendi, at Sveinn konungr var kominn til 15
Sjálandz ok þá var kominn til hans herr sjá allr, er flýit haföi ór
orrostu, ok mikit liö annat, ok haföi hann ógrynni hers fingit.
K. 66. Gefin griö Finni Árnasyni.
Finnr jarl Árnason varö handtekinn i orrostu, sem fyrr var
ritat; hann var leiddr til konungsins. Haraldr konungr var þá 20
allkátr ok mælti: »hér fundumk vit nú, Finnr, en næst i Nóreg-i;
hefir hiröin sú in danska eigi staöit alifast fyrir þér, ok hafa
Norömenn ilt at verki, draga þik blindan eptir sér ok vinna þat
til lifs þér«. Pá svarar jarl: »mart veröa Norömenn ilt at gera
ok þat verst alt, er þú býör«. Pá mælti Haraldr konungr: »viltu 25
nú griö, þóttu sér ómakligr?«. Pá svarar jarl: »eigi af hundinum
þínum«. Konungr mælti: »viltu þá, at Magnús frændi þinn gefi
þér griö?«. Magnus, sonr Haraldz konungs, stýrði þá skipi. Pá
svarar jarl: »hvat mun hvelpr sá ráöa griöum?«. Pá hló konungr
ok þótti skemtan at erta hann ok mælti: »viltu taka griö af Póru, 30
frændkonu þinni?«. Pá segir jarl: »er hon hér?«. »Hér er hon«
segir konungr. På mælti Finnr jarl oröskrœpi þat, er siöan er
uppi haft, hversu reiÖr hann var, er hann fekk eigi stilt orðum
sinum: »eigi er nu undarligt, at þú hafir vel bitizk, er merrin
hefir fylgt þér«. Finni jarli váru gefin griö, ok haföi Haraldr 35
konungr hann meö sér um hriö; var Finnr heldr ókátr ok ómjúkr
i oröum. På mælti Haraldr konungr: »sé ek þat, Finnr, at þú
vilt nú ekki þýöask viö mik ok viö frændr þína; vil ek nu gefa
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
