Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf Magnús konungs góða
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
HAR. HARD. 505
mun vera konungr sjálfr«. Pá segir jarl: »þat er it fyrsta, at
snúa aptr sem hvatast til skipa eptir liöi váru ok vápnum; veitum
þá viÖrtçku eptir efnum; en at çörum kosti látum skipin gaeta
vår, ok eigu þá riddarar eigi vald yfir oss«. På segir Haraldr
konungr: »annat ráð vil ek hafa, at setja ina skjótustu hesta 5
undir iii. vaska drengi ok riÖi þeir sem hvatligast ok segi liði
váru, — mun þá skjótt koma oss liðveizla, — fyrir þá sçk, at
Englismenn skulu eiga innar snçrpustu hriðar ván, heldr en vér
berim inn lægra hlut«. På segir jarl, baö konung ráða þessu
sem çöru, lézk ok vera eigi gjarn at flýja. Pá lét Haraldr kon- 10
ungr setja upp merki sitt, Landeyðuna. Frirekr hét så, er merkit
bar.
K. 89. Frå fylking Haraldz konungs.
Siðan fylköi Haraldr konungr liði sinu, lét fylkingina langa
ok ekki þykkva; þá beygði hann armana aptr á bak, sva at saman 15
tóku; var þat þá víðr hringr ok þykkr ok jafn çllum megin útan,
skjçldr við skjçld, ok svá fyrir ofan, en konungssveitin var fyrir
útan hringinn ok þar merki; þat var valit lið. 1 çörum staö var
Tósti jarl meö sina sveit; hafði hann annat merki. Var því svá
fylkt, at konungr vissi, at riddarar váru vanir at ríða at riölum 20
ok þegar aptr. Nu segir konungr, at hans sveit ok jarls sveit
skal þar fram ganga, sem mest þarf — »en bogmenn várir skulu
ok þar vera með oss, en þeir, er fremstir standa, skulu setja
spjótshala sina i jçröina, en setja oddana fyrir brjóst riddurum,
ef þeir ríða at oss, en þeir, er næstir standa, seti þeir sina 25
spjótsodda fyrir brjóst hestum þeira«.
K. 90. Frå Haraldi konungi Guöinasyni.
Haraldr konungr Guðinason var þar kominn meö her
óvigjan, bæöi riddara ok fótgangandi menn. Haraldr konungr
Siguröarson reið þá um fylking sina ok skynjaöi, hvernig fylkt 30
var; hann sat á svçrtum hesti blesóttum; hestrinn feil undir
honum ok konungr af fram; stóð hann upp skjótt ok mælti: »fall
er fararheill«. På mælti Haraldr Englakonungr til Norðmanna
þeira, er meö honum váru: »kenduö þér þann inn mikla mann,
er þar feil af hestinum, viö inn blå kyrtil ok inn fagra hjálm?«. 35
»Par er konungr sjálfr« segja þeir. Engla-konungr segir: »mikill
maör ok rikmannligr, ok er þat vænna, at farinn sé at hamingju«.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
