Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII. Far og Søn
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
VIII.
FAR OG SØN.
Idet store Præstgardskjøkkenet sat Folkene
omkring Langbordet og fik sig Mat. Gunnar
sat i Høisætet og Liv øverst i Bænken nærmest
Faderen. Næst Liv sat gamle Per, som havde
tjent paa Gaarden i seksti Aar. Han var kom«
men dit som Gjætergut, da han var ti Aar, og
nu var han 70, rød og hvit, med gode blaa Bar«
neøine, og altid oplagt til Moro. Han havde
engang vært gift, men «det er so lengje sea, at
eg ikkje hugsar det», sa Per.
Men han havde en Datter, og for hendes
Skyld var han «glad for det som hadde vore»,
endda han likte ikke, at hun giftet sig med en
Arbeider, som ingen Heim havde.
«Er det sandt at du hev gjeve Dotter di ei
Ku nyst, Per?» sa Gunnar.
«Jamen hev eg so. Dei sat so turt der
ned i Bakken.»
«Ho fekk ikkje rar Karen, ho Elsa.»
9 — Hulda Garborg.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
