- Project Runeberg -  Schwedisch-deutsches Wörterbuch. Svensk-tysk ordbok /
280

(1919) [MARC] Author: Otto Hoppe, Carl Auerbach - Tema: Dictionaries, Reference
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - sekundant ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

självtagen - 2

ungebunden, zügellos, ausgelassen; (om
barn) verwöhnt, unartig, -tagen a
angemaßt, -tillit Selbstvertrauen n.
-tillräcklig a selbstgenügsam, -uppehållelse
Selbsterhaltung /. -uppehålielsedrift
Selbsterhaltungstrieb m. -uppoffrande
a sich selbst [auf]opfernd, -uppoffring
Selbstaufopferung /. -väld «
selbsterwählt, -verkande, -verksam a
selbsttätig, -verksamhet Selbsttätigkeit /.
•ägande p a, ~ bonde freier Bauer.

sjätte a (ordningstal) sechste. För det
~ sechstens. -del Sechstel n.

sjö -n ~ar ( nsjö) See tn, (hav o. våg) See
/. öppna. ~n die offene el. hohe See
Till ~ss zur See, gå till ~ss (lägga ut)
in See gehen el. stechen, giva sig till
<**ss zur See gehen, ein Seemann werden.
•b^öra Seebär m. -botten Seeboden,
(havsbotten) Meeresgrund m. -buss
tüchtiger Seemann, F Teerjacke,
Wasserratte f. -drabbning See|treffen,
-ge-f echt n. -duglig a see|tüchtig, -fest.
•duglighet Seetücht’gkJt./: -farandet
seefahrend, (som idkar sjöfart)
schiffahrttreibend, -farare Seefahrer, Schiffahrer
tn. -fart Schiffahrt /. -folk Seeleute
fi. -fröken Meerfräulein n. -fågel
Seevogel m. -förklaring Verklarung
/, Seeprotest m. -försvar Flotte /,
Seekriegswesen n. -försäkring
Seeversicherung /. -gräs Seegras n. -grön
a meergrün, -gång, det är ~ die See
geht hoch, -hjälte Seeheld m. -häst
Seepferd ». -kadett Seekadett m.
-kapten Schiffsk..pitän m. -kort Seekarte
/. -krig Seekrieg m. -krigsskola
Marineschule /. -lag See|recht, -gesetz n.
-ledes adv auf dem Seewege, zur See.
-lejon Seelöwe m. -makt Seemacht /.
-malm Sumj ferz n. -man Seemann m.
-mansskola See[manns’sch ile /. -mil
Seemeile ./. -minister Marineminister
m. -märke Seezeichen n. -nöd
Seenot /. -officer Seeoffizier m. -orm
Seeschlange f. -resa Seereise /. -rätt
Seerecht n. -rövare Seeräuber m.
-rö-veri See|raub ntt -räuberei /. -sjuk a
seekrank, -sjuka Seekrankheit f.
-skada See| beschädig- ng /, -schaden m.
-skadad a seeb schädigt, -skum
Meerschaum tn. -skumspipa Meerschaum
pfeife f. -slag Seeschlacht /. -soldat
Seesoldat m. -stad Seestadt/. -Strand
Seeufer«. -stridSeescnlacht/. -stycke
See |stück, -gemälde ». -sätta t r vom
StapJ lassen, -sättniag Stapellauf m.
-term Seeausdruck m. -van a
seetüchtig, -vatten Seewasser «. -väg
Seeweg M. -väsen Seewesen «.

skabb -en Krätze, Räude/, -ig a
krätzig, räudig, schäl.ig.

skad||a I. -att -or Schade[n] m,
Beschädigung, Schädigung, (sår) Verletzung f.
Lida, taga ~ Schaden leiden, till sin
själ an seiner Seele, taget sin ~ igen
sich entschädigen, sich für etw.
schadlos halten, det är ~ på honörn es ist
schade um ihn, av v~n’blir man vis
durch Schaden wird man klug. II.1 tr

- skallig

schaden, Sc aden tun el. zufügen, ngn
e-m; schädigen, beschädigen, (såra)
verletzen (med ack:obj.). -ad p a
beschädigt, schadhaft, -e l djur schädliches Tier,
Schädling m. -e [ersättning
Schadenersatz tu, Entschädigung/, -e|glad a
schadenfroh, -e|glädje Schadenfreude/.
-e|lysten a böswillig, schadenfroh,
-es|-lös a schadlos, -e|stånd S hadenersatz
m. -lig a schädlich, -liguet -en
Schädlichkeit /. -skjuten a angeschossen,
verwundet, verletzt.

skaffjja1 I. tr schaffen, an-, be-,
ver|rchaf-fen, bringen. II. itt schaffen. — (Med
adv.) ~ bort, undan fort-,
weg|schaffen, -bringen. ~ fram zur Stelle
bringen, heriei-, hervor ]schaffen,
-bringen. ~ i h ö p zusammen |schaffen,
-bringen, -führen. ~ «/^ nieder-, herunter-,
hinunter |schaffen, -bringen. <*• ü pp
her-aut-, hinauf|schaffen, -bringen. <^ u t
hinaus-, heraas|s haffen, -bringen. >*>
ä! t e r zurück-, wieder|schaffen, -br ngen.
~ à’1 v er herüber-, hinüber|bringen,
-schaffen, -eri -et ’er Speisekammer/.

skafföttes a mit den Füßen gegen
einander.

skaft -et • Griff tn, (på knivar) Heft «,
(på kvastar, skedar, växter) Stiel, (pä
stövlar, väv.) Sc af t m. -a1 tr Schäften.

skak||a’ tr o. itr schütteln, rütteln, tr av.
erschüttern. ~ hand med ngn e-m die
Hand el. die Hände schütteln, ~ po
huvudet den Kopf schütteln. — (Med adv.) ~
d v, bert abschütteln. «^ ned nieder-,
herab-, herunter|schütteln. ^ öm
umschütteln. ~ so’ n der entzwei
|schütteln, -rütteln ~ ti p p auf|rütteln,
-schütteln. "-«i’ausschütteln, -|el-*/« -lar
Gabelarm m. Hoppa ö’ver skaklarna
über die Stränge schlagen, -ning -en
-ar Schütteln, Rütteln^ Gerüttel n,
Erschütterung /. "" på huvudet
Kopfschütteln n.

stal -et - Schale, (skorpa) Kruste /. -a
a;1 I. tr schälen. «- à v abs :hälen. II.
itr laufen, rennen, ausreißen, ö) -an
•or Skala, Stufenleiter, (mus. av.)
Tonleiter /, (mat.) Maßstab m. -bagge
Käfer tn.

skald -en -er Dichter tn. -e|gåva
Dichtergabe/. -e | konst Dichtkunst/.
-e!-stycke Gedicht«, -e| verk Dichterwerk

skaldjur Schal-. Krusten|tier «.
skaldskap -et dichterisches Schaffen, Muse

skalk -en -ar 1. (på bröd) Ranft m. 2.
(skälm) Schalk, Schelm m. -aktig a
schalkhaft, schelmisch, -aktighet -en
-er Schalkhaftigkeit, Schelnurei/. -as1
dep itr schalkhaft sein, schäkern.

skall -et • 1. Sc all m; (hundskall) Gebell
n, ge ~ anschlagen. 2. (skallgång)
Treibjagd /. -à’ itr schallen, erschallen,
nahen, -|e -en -ar 1. (huvudskalle)
Schädel m. 2. (huvud) Kopf tn. -er|gräs
Klapperkraut n. -er l orm
Klapperschlange /. -folk Treiber pl. -gång
Treibjagd /. -ig a kahl-, glatzköpfig,

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 07:37:20 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/hoppe/0286.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free