Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Victor Hugo
44
Planchetteblinngaten og reiste til Montfermeil. Han mente
at han der skulde få full klarhet, men han fant bare
mørke.
De første dagene hadde Thénardiers, ergerlige som de
var, skravlet i vei. Det at Lerken var blitt borte, hadde
vakt opsikt i landsbyen. Det gikk snart mange slags fra*
sagn om det som hadde hendt og til slutt blev det til et
barneran. Derav politimeldingen. Men da den første
ergrelsen var over hadde Thénardier med sitt glimrende
instinkt meget snart skjønt at det aldri er gavnlig å sette
påtalemyndigheten i gang, og at hans klage over bort*
førelsen av Cosette kunde ha som nærmeste følge at rett*
ferdighetens luende øine vilde bli rettet mot ham seiv og
mot flere skumle saker som han var oppe i. Og hvorledes
skulde han dessuten kunne komme fra de femten hundre
francs han hadde mottatt. Han bråvendte, såtte munn*
kurv på konen, og lot som han var op i under når nogen
snakket til ham om «barneranet». Han skjønte ikke noget;
han hadde nok klaget i førstningen da de «førte bort»
dette kjære barnet; han vilde så gjerne hatt henne to,
tre dager til; men det var «bestefaren» som hadde kom*
met og hentet henne, den naturligste sak av verden. Han
hadde funnet på det med bestefaren, og det gjorde sig
godt. Det var denne historien Javert dumpet op i da han
kom til Montfermeil. Denne bestefaren fikk Jean Valjean
til å forsvinne. Men Javert prøvde likevel med nogen
spørsmål å komme dypere inn i historien: «Hvad var
denne bestefaren, og hvad het han?» Thénardier svarte
ganske enkelt: «Det er en rik landmann. Jeg har sett
passet hans. Jeg tror han het Guillaume Lambert.» —.
Lambert var et godt borgernavn og meget tillitvekkende.
Javert vendte tilbake til Paris. «Jean Valjean er død,»
sa han til sig seiv, «og jeg er en tullbokk»
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
