Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
342 Victor Hugo
da like til juni måned. I denne kjelleren her, må en jo
fyre hele året rundt.» «Jeg tenkte det ikke var nøds
vendig.» «lgjen et av de underlige innfallene.»
Dagen efter var det ild i kaminen. Men begge lene*
stolene var satt i den andre enden av værelset like ved
døren. «Hvad skal det si?» tenkte Jean Valjean. Han
tok stolene og såtte dem på den gamle plassen ved kami*
nen. At ilden var tendt igjen såtte litt mot i ham.
Han lot samtalen vare enda lenger enn vanlig. Da han
reiste sig for å gå, sa Cosette til ham: «Igår kom min
mann med et underlig innfall.» «Hvad da?» «Han
sa til mig. «Cosette, vi har tredve tusen francs i inntekt.
Du har syv og tyve tusen, jeg får tre tusen av bestefar.»
Jeg svarte: «Det er tredve.» Så sa han: «Kunde du ha
mot til å leve av tre tusen?» Jeg svarte: «Ja, av ingenting,
fordi jeg er sammen med dig.» Og så spurte jeg: «Hvor*
for spør du om det?» Han svarte: «For å få vite det.»
Jean Valjean sa ikke et ord. Cosette ventet åpenbart
at han skulde gi henne en forklaring; han hørte på henne
i dyp taushet, og så gikk han hjem til I’HommesArmé*
gaten. Han var så dypt i tanker at han tok feil av døren
og gikk inn i nabohuset istedenfor til sig seiv, og først
da han næsten hadde gått to trapper op, opdaget han at
han gikk feil, og gikk ned igjen. Han pinte sig med
alle slags gjetninger. Det var klart at Marius hadde visse
tvil om ophavet til de seks hundre tusen francs; at han
var redd de skrev sig fra en eller annen uren kilde. Hvem
visste om han ikke hadde opdaget at pengene skrev sig
ira ham seiv, Jean Valjean, og at han var i tvil overfor
denne mistenkelige formuen, og vegret sig ved å regne
den som sin, at han heller vilde de skulde være fattige, han
og Cosette, enn å være rike av grumset rikdom. Dessuten
tok Jean Valjean vagt til å føle at han blev vist vekk.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
