Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Jens Tvedt
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
overrasker. Til Gjengjæld forstaar han at fremkalde Stemning
ved de enkleste Midler. Som nu i disse Linjer fra „Nybrot":
Han Tore og ho Sisela stoggad paa dørhella og saag ned
yver bygdi.
Elvi gjekk som eit sylvband midt etter dalen, krøkte seg stillt
fram, gøymde seg attfyr eit kjærr, kom att — og gjekk so til
fjords. Baatar rodde yver viki og heldt under Sæheimslandet; det
hadde nok voret samling paa Rekstrastrandi ein stad. —
Ifraa Ramndal kunde ein sjaa gardarne nedetter paa andre sida:
Klyve, Myklestad, Voll og Sæheim, og alle stader stod kornet paa
staur. Alle hadde fenget av det fljote slaget no, so dei skar
samstundes heile dalen nedetter. Bjørkelidi o vanfor Myklestad tok
longe til aa hausta; det vart gule flekkjer innimillom det grøna.
Likeeins var det og uppetter „Aksli", millom Ramndal og Kroken,
i dei smaa bjørkekjosarne der.
Yver heile dalen var det so stillt og fredelegt, at ein kunde
tru, folket hadde kurrat seg. Men det var nok ikkje so helder,
for det rauk or skorsteinarne mest i kvar gård. Dei kokad til
kvelds. Og i stilla søkte røyken ende upp og lagde seg just som
smaa skoddedottar yver bygdi.
„Han røa so vent paa himmelen i kveld", sa Sisela.
„Da tore verta ein fin dag i morgo og," sa Tore.
Dette er Virkelighed i den sande og solide Betydning af Ordet.
Man føler sig inderlig overbevist om, at denne Mand kjender sine
Folk paa første Haand og skriver ud af den.rigeste Erfaring og
Erindring.
Eller læs en Skildring som denne af en Vinteraftens Stemning
i „Hamna-tjonet" (1889):
Det var ein av desse stille vetrakveldarne, korkje varm eller
kald i ætti, med avberr mark og tindrande klaar himmel; ein
vestlandskveld, daa det er som vetter og vaar hadde gjort samlag og
einast um aa raa lika mykjet. Fatigmannsstjerna stod blank og
glitrande midt yver dalen og blinkad som eit livande auga. Naar
ho er uppkomi, maa ingen visa stakkaren ifraa seg, um han bed
um hus til natti. — „Fiskaren" stod yver eggi som ein trikantad
haav. „Sjuerne" fôr som ein liten fuglaflokk høgt paa himmelen.
„Vangen" skjeivlad vid og breid etter og peikad paa nordstjerna,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
