Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Ivar Aasen
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
arbeide paa, og da kunde vi have den trøst, at
folket vilde have godt af vort arbeide“.
De var fyrste gongen at den norske tanken
vart klaart framsett i de norskdanske Norig.
Dei norskdanske vreid seg. Skulde me „stanse
udviklingen for at faa bonden med?“ Bonden
brydde seg elles ikkje um anna enn „det sprog
han var vant med“, o. s. fr.
Aasen svara paa sin rolege maate og kravde
ikkje stort Han meinte at norsk folkedikting som
var paa norskt, burde ein vel og prente paa norskt,
no som i dansketidi? Striden tagna for den
gongen. Ja styre for „Den norske tilskuer“, der dette
ordskifte var ført, gav Aasen rett i, at norsk
folkedikting burde kunne bli prenta paa norskt folkemaal.
Og Aasen prenta sine fyrste norske smaabøkar:
„Prøver av landsmaalet“ (1853) og „Ervingen“
(1855). Folk fann seg i de. Dei sagde jamvel
at maale høvde godt for „idyllen“. Og Landstads
folkevisur (1853) kom med ny styrkjing for
norskdomstanken.
Men freden skulde ikkje lengi staa.
Vaart folk i trældom lengi gjekk,
i sut forutan sæle;
men som det att sin fridom fekk,
so maa det faa sitt mæle.“
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
