Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
VI
HJEMLENGSEL
Jonas Lie var sent utviklet. Han var en «senhøstes kar».
Han debuterte opimot 40=årsalderen og slo først helt igjen«
nem da han var mellem de 50 og 60.
Han stod da — efter de kampfylte 1880=år — på sin dikt=
nings høide, hans navn hadde europeisk rekkevidde, og i de
nordiske land hadde han titusener av ukjente venner.
Det var bare de aller færreste som kjente og forstod
hans natur, hans mentalitet. For de flestes bevissthet stod
hans billede tegnet med brede, enkle linjer: hans sjelsart
syntes dem usammensatt og litt naiv, hans karakter bøielig
og føielig. Han var den godslige, elskverdige, lune dikter —
Jonas Lie med den koselige prcstekalott — om hvem John
Paulsen i sine «Erindringer» har så mange historier.’
Dette billede dannet sig så å si av sig selv. Ti mens de
andre diktere skrek og raste og tordnet og dømte, søkte han
i sin kunst å forslå tiden og åpent legge livet frem med alle
dets dokumenter. Han fikk derved — i motsetning til sine
dikterkolleger — preg av å være den mildere dømmende, den
mere elskverdig refsende.
Han blev den lune forteller. Ja så «lunt» fortalte han at
man så godt som overalt i de tusen hjem la hans verker
1 Hr. Paulsens annens eller tredjehånds historie i «Verdens Gang» (23.
eller 24. juli 1W8) om en reise Lie en gang skal ha foretatt fra Rom til
Civita Yecehia er det skjære opspinn.
I
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
