Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
det welhavenske kraakemaalet, — langt burte fraa
talemaalet. Det mest raakande døme paa dette er
Asbjørnsens huldreeventyr — helst i dei fyrste
ut-gaavorne; sjølve segnerne fell so laglege for tunga,
at me beint fram kann snakka deim ut or den
skrivne bokstaven; men innleidingarne kann me
ikkje lesa høgt utan store vanskar, so framandt,
so ufolkelegt, so uppstasa med tarvlause
framand-ord, so stivt og uhendigt er dette maalet
Dette sundagsmaalet, som Welhaven bles liv
i, og som minte so um uppkomingar, styrde vaar
prosa i mange aar. Vinje, som i riksmaalstidi si
var bunden likso mykje som nokon annan, braut
fyrst igjenom, daa han vaaga seg til aa skriva
landsmaal, og mange av stykki hans i Dølen og
framum alt anna Ferdaminni, der det sprett og
glitrar av livande tale, er vel til den dag idag den
beste norske prosa, som hev vore skriven. I
riks-maalet er Bjørnson gjenombrotsmannen; les ein
„Morgenbladet11 for 1855 og 56, so verkar dei fyrste
stykki hans her som saftfulle trivelege vokstrar,
som braatt skyt upp millom alle dei visne
papir-blomarne kring um deim.
Det som endaa meir hjelpte til aa gjera den
romantiske norskdomen smakeleg for Welhaven
var, at han ikkje kom aaleine; han hadde fylgje
med — skandinavismen. Det verste ved
heimlands-hugen i 30-aari hadde vore, at han vilde stengja
seg ute fraa verdi, eller rettare sagt, at han var so
avvisande og fiendsleg mot hans kjære Danmark.
Men no kom tanken um samhald i nordlandi fram
samstundes med det heimlege stræv, og dei saag
ingi motsetning millom desse tvo stemnorne —
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
