Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
skotet i bokheimen fraa 40-aari vika romet for
vegyverslagi og næringsvegarne i 50-aari.
Fraa verdi utanfor finst det daa atter ingen
ting aa vona, ingen lyd aa syngja for; innetter maa
han sjaa, fraa hjartedjupet maa han henta all
trøyst, modet til aa kunna liva. Og sjølogransking
vert atter hovudinnhaldet i den siste diktingi av
Welhaven, ei sjølvgransking, som meir og meir
slær um i ein inderleg gudshug; — natursynet
hans vert eit gudelegt bilætmaal, ei bilætskrift for
Gud sine tankar, trøystefulle bod fraa æveverdi; i
uvéret høyrer han herrens røyst, det glitrande
snø-ljos um vinterdagen legg seg som yverjordisk fred
yver hugen, den svale dogg er for honom „det nye
livsens bad, hvortil min sjæl sin lid har sat“, og
„Naar sol gaar ned“, ser han syner, som vinkar
han — „til en havn, hvor haab kan feste anker
— hvor formildet hjertebølgen banker — til et
dyb al’ barnlig fromme tanker — hvoral livet skal
igjen opstaa“.
Minni — dei kjære gamle tek han atter og atter
fram, og ogso dei vert til religion; minnet um Ida,
som stig fram or kvar rytme i den siste
diktsam-lingi hans, hev mist det saare og samlar seg meir
og meir i voni um attersyn paa hi sida av gravi.
Draumarne um natti sender honom bod um det
store under med uppattnyingi; i mengdi av dei
sæle leitar han etter den engel, som kom med ljos
til honom i „ vaarmørket“, og ho syner seg for
honom i „fuldendelsens nye dragt“.
Kjærleiksdrau-men hans, som brast so braatt, vart livskjelda hans
likevel, og um ho so rann gjenom sorgedalar, so
førde ho daa likevel fram til dei stille fredfulle vatni.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
