Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
99
Madam Noff spurte efter en Eidsli som hun kjente. Nu var han
død for lenge siden.
Kveldsverden var rikholdig og god. Efter maten holdt gamle
Nordland kveldsandakt efter en bønnebok. Så talte de om sine er-
faringer og tanker. så om bøker, om valget, Johan Arndt, Luther,
Hofaker, Linderoth og Hauge.
Hans Hauge fylt no alltid mæg mest med velsignels, sa Pål. Han
talte ut av mæg sjøl. Dæ skuld vårrå ein stor nåde å få sjett hom.
(Hom er tråklet ihop av dativform hånnom.
Sjølfolket Eidsli fekk ligge på salen, Eidslidøtrene i rum sammen
med Nordlandsdøtrene og Arn fekk eget kammers. — Søndagsmorge-
nen kaffe og lefser og kringler på sengen til gjestene. Før frukos-
ten holdt Nordland andakt.
Mens de eldre kvilte middag lekte undommen ute, slo ball, bones,
skotthylle og kappsprang. Efter eftaskaffen sa Karen: Me fæ hå
en leig te — fri på farri. Hun satte stoler langs veggene. Karene,
Arn og drenege og en leiekar skulde gå ut, og veikjene og konene
skulde sitte på hver sin stol. Så gikk hun og gav hvert kvinnfolk
en kar, slo så dørene op, og en for en kom karene og skulde nikke
tl en av de sittende. Traff han, fikk han være inne, hvis
ikke, måtte han ut igjen. Så kvinnfolkene ut, samme neiing av dem.
Sissel traff aldri, og Arn aldri. Endelig en tur, da Arn var trett
av alle kurvene, nikket han til Sissel, som rødmende nikket igjen.
— No treftes bokken og havresekken, sa Karen. De fæ undskylde
mærg, at æg brukte så vulgære og simple ord. Men det va i hastig-
heiten sagt. Her hi desse to stakkars mennesker gått i årevis og itj
tort sjå på kvarandre. Men no si æg ifrå reint ut. Du held svært
tå ho Sissel vår, dæ nøtte dæg itj å nækt. Vil du’kje gjern ha ho
Sissel vår?
Arn stod som sunket to mil neri jorda og som flygande gjennem
syv himla.
Nei Karen da, skjæmmes du itj, sa Sissel, begynte å gråte og
vilde på døra.
Du bli inne hos oss, veikja mi. Men alle så sig om, om taket
skulde dætte neri stuen. — Æg hi bytnt og gi mærg itj, sa Karen.
Me kristne kan itj bruk nattløiping. Når dæm itj kan skriv hæld de
sæg så de bli gangang der og tæres op, te de bli gamle. Du vil på ho
Sissel, Arn?
Arn rettet sig glad op. Ja, hvis Sissel vil bli kånnå mi så er
det intet i verden æg vil heller.
No hører du, Sissel, ka’n Arn si. No fæ du au si nå, enten nei
hell ja.
Æg vil nok æg au, sa Sissel, tørket øinene med lommeduken og
var et stort overlykkelig smil.
Gå no over gølve te de møtes, og lov kvarander kjærligheit og
tillit livet hernede til ende.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
