Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
gleð teg, tí nakað tú eigir, gjört til at vara um aldur og
ævir;
gleð teg, tí ein er, sum lógina gjördi og enn yvir lógini
ræður.
Fára siður — Føroya siður;
træla siður — manna siður.
Fast stóð í fonnum eitt fjalladals fylgi,
svulturin neit tí í mønu og merg,
örðug var skor yvir blánandi bylgju,
ræsurnar stongdust frá fjalli til berg;
fylgið gav tol, tí tað bilaði ei:
veðurin prúði, tann slóðarin treysti,
kundi sum fyrr öllum vísa á leið,
enn hann við nakkanum bresti.
Slóðarin bjóst tó til ótols um síðir,
fúsur hann var til at bróta sær veg,
oman hann tráar til grønskandi líðir:
»fylgi mítt, kom nú og ger so sum eg!«
Oman fór alt á ta glerstoyttu skor;
rásin tó ikki gav kleyvunum festi,
samfelt fór alt so í smyldur og sor,
týndist sum slóðarin treysti.
Mangir av monnum sum fjalladals fylgið
líta á stórdýr so prúð og so klók,
enda sum tað undir brimsöltu bylgju,
hava ei tol til at svölta á rók.
Summi tey durva og falla í fátt
millum tey stóru og ríku í görðum,
hugsa sum hini í stórt og í smátt,
síggja við eygum frá öðrum.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
