Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
kom det inn tvo skaldar, og dei kvad paa liunemaalet um
Attila og storverki hans. Ilunarne som var der, vart sterkt
uppglodde av songen; det gneista vilt av augo deira, og
mange gret. Etterpaa kom det inn ein galning og gjorde
dumme strik, so alle laut læ. Og endaa ineir log dei, daa
det kom inn ein avskapleg negerdverg og heldt ei tala til
Attila paa eit snodigt blandingsmaal av liunsk, gotisk og
latin. Attila sat i medan still og aalvorsam, og ein saag
inkje ei rorsla i andlitet hans. Men daa den yngste sonen
hans kom inn og gjekk burt aat han, lyste det upp i augo
hans; han drog han inn aat seg og kneip han mildt i kinni.
Priskus boygde seg burt aat ein liune som kunde noko
latin, og spurde laagt kvifor denne harde mannen var so
blid imot denne gutungen. «Det skal eg gjerne segja deg,
mn du vil tegja still med det,» sa hunen. «Spaamennerne
hev spaatt kongen at ætti hans skal doy ut med dei andre
sonerne hans; men med denne sonen skal ho verta uppattnya.
Difor er han so glad i han.» Ved midnattes tid tok sende-
mennerne farvel og gjekk; men dei andre gjesterne heldt
paa til ljose morgonen.
Sidan gjorde Attila eit nytt gilde, der det gjekk like
eins til som i det fyrste. Og dronningi gjorde eit gilde,
ho og; der gjekk vinskaali rundt fraa mann til mann, og
kvar ein maatte kyssa den som flidde han slcaali. Men
nokor greide paa ærendi si fekk sendemennerne aldri, og til
slutt vart dei sende heim att med berre tome ord. Kei-
saren laut mykja seg endaa meir fyrr Attila vilde lova
honom fred. Halvdan Koht.
il. Den fremmede fugl.
I 1348 kom byldepesten (svartedauen) til Florens. Fra Syd-Europa naadde
den Frankrike og England, og derfra kom den til Norden (omkr. 1350).
Magnus Eriksson var da konge i Norge og Sverige.
Fattiggutten, stakkar, laa paa trappens sten;
ingen ven i verden, bare sorg og mén!
Aa, hvor varmt det vakre brune oiet bad! —
Ingen, ingen rortes i den store stad.
Alle kirkeklokker dypt og dæmpet klang;
der var sol og silke, orgelspil og sang.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
