Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
IV. Norsk digtning. Folkeliv.
20.
Gamle Norig,
nørdst i grendom,
er vaart eige
ættarland.
Der er hav som
heilt aat endom
leikar um den
lange strand;
der er vikar
og vatn og øyar,
tusund fjordar
og tusund fjell,
snoydor der sjeldan
snoen tøyar,
dalar der fossen
diger fell.
Leid er vel den
lange vetter,
endaa grøn vaar
granskog stend,
og naar lauv i
lidom spretter,
fagre liter
fær vaar grend.
Gamle Norig.
Store dagar
og stutte næter
lider lett um
den ljose jord;
strand og fjord og
fjell og sæter
skin av sol fraa
sor og nord.
Born av deim som
bygde landet,
er paa tuftom
endaa til;
garden stend i
gamle standet,
bygd og bøtt som
bonden vil.
Van til møda,
meir enn til kjæla,
leikar lyden
paa land og sjo.
Gjev han sitje
med sømd og sæla
trutt paa tuftom
i trygd og ro!
Trar Aasen.
Grendom: gra-ndenc(grannelaget). — Vatn: sje(indsjø). — Snoyda:
snaumark. — Vetter: vinter. — Lidom: liene (dativ). — Lit: let,
farve. — Lid a: gaa (om tiden). — Lyd: folk. — Somd: ære, hteder.
— Sæla: lykke og glæde.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
