Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Soso gjekk lian som fri-kar paa Dalen,
og var framifraa makelaus gut.
Men so sagde dei mannen var galen,
som slikt bar seg aat og saag ut.
o o o
Men den kaptein var betre enn andre,
lian var glad slik ein storing aa sjaa.
Og Lan sa: «No du Leimatt kann vandre,
til me uniform aat deg kann faa.
Det er godt at me stundom fær sprengja
denne trøya dei fleste fær paa.
Til det store me Ljarteleg treng ja
bland alt detta stakarsleg smaa.»
Aaamnnil Vinje.
a
26. Storegut vert att-funnen.
Storegut, kjæmpen, tugtcr med sine nærer og med hann og skjemt volds
mtend og kjeltringer. Ku av dein er Grytebekken. Uan hevner sig og skyter
Storegut oppe pan fjeldet. Den som fortæller i digtet. er Storeguts far.
Um nokre aar, der und’ ein stein,
der fann dei Storegutens bein.
Der uppe i den store urd,
der laag dei innanfor ein mur,
som lik paa straa i Leimebur,
vel skavne av, men utan mein.
Eg maatte, um eg gainall var,
deim Lenta, eg som var lians far.
Eg maatte slita tyngste miin
og faa mi siste livsens von,
dei beini av min store son,
til kristna jord i kyrkjegard.
Eg syntest siga ned i jord,
for augo svarte skuggar for,
der yver fjellet, som eg gjekk
med son mins bein paa rygg i sekk.
Og sumt eg tenkte daa, eg fekk
sett ut i song med desse ord:
Bur: bod, hus. — Tyngste mun: tyngste tak.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
