Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
So kom ban so vidt ban seg kaupte ein gard,
ein stor ein som daarleg var driven.
Kvart bnset det draup som paa garden der var,
og veggen stod roten og riven.
Men upp som ein kar
han skaper sin gard,
og aldri for panting vert slcrivcn.
Av korn kvar ein bingen i buret stod full,
og øl stod paa bordet for gjesten,
og rikt mjølka kui, og sauen bar ull,
og strigla paa stallen stod hesten.
Med jord og med hus,
med koppar og krus,
stod garden som bruri for presten.
Men «Au!» sa han Ola, «d’er :ill ting for surnatt,
og ei til min tanke det høver.
Det gjeng paa si vis, men det gjeng meg for traatt.
Eg gjeng millom fjellom og tover.
Det er liksom rongt:
lier er meg for trongt.
Det er so det stundom meg kjøver.
No lyt eg som ung, medan dagen er lang,
meg riva or all denne dosen.
Eg fær ingen fred fyrr eg vaagar det sprang
og slokkjer paa gruva min glosen.»
Sin utveg han fann.
Um vaaren han rann
som Vinstra fraa Valdres til Mjosen.
Den garden han kaupte var fager og stor,
men smaasam han var til aa bera.
Han daarleg var dyrka, men nok var av jord;
der mangt var for mannen aa gjera.
For honorn det galdt
aa folka paa alt,
fyrr hugsamt han der kunde vera.
Tøvn: bale, tufse. — Rongt: vrangt. — Kjøva: kvæle. —
Glosen: glød. — Vinstra, utt. vingstra, med enstav. tonelag.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
