Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
16
I grannelaget var det ei lauslynd gjente, som
hadde levt eit stygt og syndugt liv. Ho fødde i duls-
mål og drap fosteret og grov det ned i ein bakke
ovanfor husi på Skjerping. Denne gjenta bad same
kvelden den vene, skuldlause Margit så med eit
knyte upp til Rud — ein gard øvst upp i lien ovanfor
Skjerping (Torpo). Dette var i skumringi, og Margit,
som var like truskuldig som ho var uskuldig, gjekk
fripostig med tulten just framum den staden der det
usle kvinnfolk-menneskje hadde grave ned liket av
sitt eige barn. Ho hadde ogso sytt for at fleire
bygdefolk var ute og såg at Margit for upp-over
bakken her med ein tult.
Dagen etter melde denne falske veninna Marg
for at ho skulde ha fått barn i dulsmål, drepe barnet
og grave det ned i bakken ovanfor Skjerping. — Ho
vart sjøl med og peika på åstaden, for ho kjende den
ne, ho må tru. Barneliket vart funne og Margit vart
hekta som barnemorderske. Stolt og harm nekta ho,
men det hjelpte inkje. Det var vitnefast at ho hadde
gått framum der med ein tult under armen kvelden
før — det var klårt som dagen at dette var barnet
hennar og at ho var barnemorderske.
Margit vart dømd til å halshoggast. Dette vart
utretta på den staden der barneliket vart funne. På
rettarstaden gret Margit og tok den allvitande Gud
til vitne på at ho var uskuldig i dette ho var skulda
for. Då lo skarprettaren og den fjølgmente ålmugen
som var møtt fram åt dette, so skrattingi ljoma ut-
over den tronge dalen. Dette var den siste musikk
den vene, skuldlause møyi høyrde her på jordi. Ho
vart ogso graven der i bakken, som endå den dag
I dag blir kalla Margitbakken.
På gravi hennar Margit vaks det upp eit tre som
var so vent og hadde slike fine blomar, at ingen
hadde set maken. Og folk flest tok dette som eit
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
