Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
XI. Fredrik i. — Encyclica imperatoris (mot
påf-yens länshöghet). — Okt. 1157.
Cum divina potentia, a qua omnis potestas in coelo
et terra nobis, christo eius, regnum et imperium
regendum commiserit, et pacem ecclesiarum imperialibus armis
conservandam ordinaverit, non sine maximo dolore cordis
conqueri cogimur dilectioni vestrae, quod a capite sanctae
ecclesiae, cui Christus pacis ac dilectionis suae caracterem
impressit, causae dissensionum, seminarium malorum,
pestiferi morbi venenum manare videntur; de quibus, nisi
Deus avertat, totum corpus ecclesiae commaculari,
unitatem scindi, inter regnum et sacerdotium scisma fieri
pertimescimus. Cum enim nuper in curia Bisuntii
essemus et de honore imperii et salute ecclesiarum debita
sollicitudine tractaremus, venerunt legati apostolici,
asserentes, se talem legationem nostrae afferre maiestati,
unde honor imperii non parvum accipere deberet
incrementum. Quos cum prima die adventus sui honorifice
suscepissemus, et secunda, ut mos est, ad audiendam
legationem eorum cum principibus nostris consedissemus,
ipsi, quasi de mammona iniquitatis inflati, de altitudine
superbiae, de fastu arrogantiae, de execrabili tumidi cordis
elatione, legationem apostolicis litteris conscriptam nobis
praesentaverunt, quarum tenor talis erat, quod prae oculis
mentis semper deberemus habere, qualiter domnus papa
insigne imperialis coronae nobis contulerit, neque tamen
poenitentia moveretur, si maiora excellentia nostra ab eo
beneficia suscepisset. Haec erat illa paternae dulcedinis
legatio, quae unitatem ecclesiae et imperii confovere
debuit, quae vinculo pacis utrumque colligare studuit, quae
ad utriusque concordiam et obedientiam animos
audientium allexit. Certe ad vocem illam nefandam et omni
veritate vacuam non solum imperialis maiestas debitam
indignationem concepit, verum omnes principes, qui
aderant, tanto furore et ira sunt repleti, quod sine dubio
illos duos iniquos presbyteros mortis sententia dampnas-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
