Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Höllin í Karpatafjöllum - 1. Dagbók Tómasar Harkers
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
108
Það var hitamolla, og eg bjóst yið þrumuveílri
nm uðttina. Eg var þreyttur og ueuti ekki að
hræra legg né lið, enda fanst mér eg vera vel
fyrir kaliaður að virða fyrir mér
náttúrnfegurð-ina. Eftir aðlarlagið dreifðist glóandi kveldroði
um alt ioftið; það var ein9 og allur himininn
væri i ljósum loga, og við svartbláa og irauða
þokubólstra í austri bSru þjótandi gulleit ský,
sem liffu hitt i lofti i yfirfarinu. Mér fór að
verða undarlega heitt um hjartarætnrnar, og
mér fanst eins og eg ætti von á einhverju, og
vissi ekki hverju. Eg hefl aldrei á æfl minni
verið svo á mig kominn. Eg get ekki lýst því,
en það var eins og eg væri hálfdrukkinn.
Rökkrið seig yflr, en sama hitamollan hélzt enn,
og loftið var fult af blómilmi úr dalnum. Eg
hsgræddi koddanum i bekknum, teygði
bet-ur úr mér, og starði stöðugt út í loftið, því
mig furðaði á, að skruggnveðrið var ekki enn
skollið á —.
Eg hlýt að hafa sofnað, því eg man glögt
eftir því, að eg vaknaði með likri tilkeuslu eins
og ef rafstraumur hefði farið i gegnum mig,
og eg fann það á mér, að eg var ekki
einsam-all. Það var orðið svo dimt seni orðið getur
á sumarnóttu hér á landi. Það grilti að eins í
gluggana, og eg gat með naumindum greint
eitthvað af húsbúnaði i kringum mig. Eg gat
yrst ekki áttað mig á því, hvar eg var stadd -
t
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
