Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
kongsmakti seg endeleg og heilt-upp paa det danske maalet si
side. For etter det aaret kjem dei vanlege kongebrevi
berre paa dansk, kann ein segja.[1] Fraa daa av gjekk det
snøgt nedetter med det norske maalet i skrift. Makti aat
det svenske kom til aa minka og. Statstenestmennene fraa
toppen og nedyver fylgde etter den høgste styringi, og
brukte dansk meir etterkvart. Kyrkja vart med; erkebiskop
Gaute († 1510) var den siste erkebiskopen som skreiv norsk.
Aalmenningen — dei som kunde skriva — tok mynster
fraa dei store. 1500 til 1525 — halv-hundrad aar eller
vel det etter den norske kongsmakti hadde sett dansk i
høgsætet — hadde dansk vunne ein avgjerande og nokso
aalmenn siger som skriftmaal i Noreg. Etter 1525 vert
det tolleg snart reint audt for brev paa norsk.[2]
Kyrkjeumboti fraa 1530-aari grunnfeste ein siger for det danske
maalet som var vunnen i fyrevegen.
Fyre og etter 1500 kom det soleis ei maalkløyving inn
hjaa oss. Dei fekk dansk skriftmaal, men talemaalet vart
verande norsk liksom fyrr. Det hadde berre fenge ein
lettare ham enn i den gamalnorske tidi, av di det hadde kasta
burt so mykje av det gamle tunge bøygjingsverket.
Det er greidt, at desse umskifti laut faa mykje aa
segja for stadnamni òg. Dei ogso fekk i maalblandingstidi
oftare og oftare unorsk skriftform. Til slutt vart dei
fordanska for fot; — i folkemunn heldt dei seg norske,
liksom ordi og maalet elles.
I det heile gjekk det vel noko seinare med
fordanskingi av stadnamni enn med fordanskingi av maalet elles,
serskilt naar det var ukjende namn som dei nytta sjeldan
i skrift. Men namni muna seg daa hjelpeleg med i den
aalmenne straumen.
I eit brev fraa Voss 1339 stend a Ringæmi.[3]
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
