Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
skrivast. Han held fram at det er «den rene nødvendighed»,
av praktiske grunnar, aa vika av ifraa det vanlege
skriftmaalet med dei geografiske namni. Elles vart
skriftformene villeidande. Det kunde beint fram henda at folk
ikkje kjende namni att naar dei fekk sjaa deim i skrift.
Han fortel eit par sogor til døme paa dette. Han hadde
sjølv butt yver eit aar i Molde, segjer han, fyrr han fekk
greide paa kvar fjellet Lauparen laag, endaa han saag
det kvar dag fraa vindaugo. Orsaki var at han spurde etter
Løberfjeldet, soleis som det stod paa karti. Men
endeleg ein dag kom han paa aa spyrja, um dei kanskje sagde
«Lauperfjeldet». Og daa hadde mannen han spurde svar
med ein gong: «I! Lauparen! Der ligger den!» Endaa
større møde hadde han havt med aa faa uppspurt fjellet
«Grøthorn» paa Hareidland. Men daa han um sider
prøvde seg med «Grauthornet», fekk han lett greide paa det.
«Endogsaa benævnelser som Fonden i stedet for
Fonna, og Præstefonden i stedet for Præstefonna, ville ikke
uden gjentagelser og eftertanke blive gjenkjendte af
almuesmanden.»
Amtmann Thesen var bondegut — sjeldsynt for ein
høg embættsmann den gongen; han var ifraa Nes paa
Romerike. Endaa meir enn boki aat P. A. Munch hev det
nok vore naturlege sympatiar og den maalkjensla han
hadde med heimanfraa, som hev fenge honom til aa sjaa
mishøvet millom skriftmaalet og talemaalsformene aat
namni. Det kjem tydeleg fram i nokre ord han skriv:
han hev fylgt «den saakaldte brede, østlandske
taleform», segjer han; og han legg til: «Jeg vil ikke lægge
skjul paa, at jeg — — — finder den mere fuldtonende
østlandske taleform i hine navne at være mere
velklingende, end den i skrivtsproget optagne, ligesom at jeg som
østlænding har fundet fornøielse i at vise mine landsmænd,
at den samme taleform er den herskende over hele
Romsdals amt.» Thesen hev berre ikkje havt kunnskap nok til
aa sjaa, at det som kjendest heimlegt for honom, og som
han difor kalla for austlandsk, var ikkje ser-austlandsk,
Det var aalment norsk.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
