Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
baade rettare og vænare og norskare enn desse
bytingformer (bastard-), som kjem upp, naar ein skriv norske namn
etter dansk elder dansk-svensk rettskriving.
Prof. Rygh fortel, at dei skriftformer, som no er brukte,
ofta ligg nærare det gamle enn bygdemaalsformerne. Aa
— ikkje so ofta, naar ein gjeng fram paa den maaten som
ovanfyr er vist, og den maaten lyt nok vera den rette. Men
dersom det likevæl hender ein gong, so fær ein hugsa, at
det som det spyrst um no, i det 19de hundradaar og
utetter, det er ikkje aa halda uppe med kunst og vald slike
forne former, som eingong raadlaust er daude og
gløymde, men aa faa namn, som høver etter det maal, som
liver, og som no er sannt og heimslegt og norskt.
«Heiddal» er den rette ny-norske form, liksom «Heitradal» er
den rette gamal-norske. Men «Hiterdal» («Hitterdal»!),
som korkje er gamall elder ny, korkje fugl elder fisk,
usann baade i fyretid, samtid og framtid, — kven tru vil
liggja og gjøyma og salta paa den? — I det høgste
einkvar gamall dansk-norsk skindbokmannen, som hev
større elsk til etymologiske daudeskrottar paa spiritus enn til
liv og sanning.
Den einaste maaten, prof. Rygh veit til aa faa einskap
— nokot-so-nær einskap — i skrivemaaten av vaare
gardenamn, er som sagt aa rengja dei um etter dansk
skrivemaate, so vidt som daa detta læt seg gjera. Det er
den kjære provinsflekken, som me plent og plent maa
halda paa. Me veit, at med slik skrivemaate vert vaare
namn vanskapte, og det jamt; men dei uformer og
meiningsløysur, som heng ihop med det, dei lyt me halda paa
fyr aa faa hava det kjære danske provinsmerke yver
landet. Mange gardar heiter nokot paa «fjell»; so er det rett
nok, at ein ikkje i ei bygd bør skriva «fjell», i ei onnor
«fjøll», i ei tredie «fjødd»; o. s. fr.;[1] — men so skal me
endeleg skriva «fjeld», som me veit er galet alle stader,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
