Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Men spraakleg-nasjonalt er matrikkelverket fraa 1886
lite merkelegt. Det stend i røyndi mykje tilbake i det
stykket for matrikkelen fraa 1838. Matrikkelen fraa 1886 gjeng
nok ein mun lenger i uppnorsking enn matrikkelen i 1838.
Men det er ikkje noko brot med honom, han slær ikkje
inn paa nye vegar.[1] —
Av brigde som kommissjonen gjorde, kann me nemna at
dei gjenomførde dei reint ortografiske rettingane Rygh
hadde raadt til i 1877 (i for th, v for f i utljod etc.). Dei
rudde burt inkonsekvensar av typen Hielle — Hjelle. Og
dei reinsa matrikkelen for mange range former av typen
Hvidesø (det vart til Kviteseid[2]). Av uppnorskingar
legg ein kanskje mest merke til at matrikkelen fraa 1886
gjeng ein god mun lenger enn matrikkelen fraa 1838 med
aa nytta diftongar. Former som Brei-, Ein-, Stein-,
Leir-, Eik-, -kleiv; Lauv-, Rau- fær heimstadrett, og
ein finn former som Øikje-. Der er brukt norske
ordformer som bu, bru, botn, vatn, aaker, Kvit-,
Gras- osb. Norske endingar slepp til her og kvar.
Men um dette syner, so er det ikkje systematisk
uppnorsking. Matrikkelen held principielt hokynsformene ute;
dei er berre etter maaten sjeldsynte undantak. Dei
full-klingande norske endingane, med full-ljodande vokal i
tonelette stavingar, det som ved sida av diftongane sermerkjer
norsk maal — er òg for det meste haldne ute.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
