Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
«bygdens egen udtale, renset og normaliseret
under tilbørlig hensyntagen til ordenes oprindelige skikkelse
saavelsom til befolkningens øre for den sproglige
velklang», burde vera det avgjerande. Oluf Rygh i
tilraadingi i 1877 hadde halde fram at uttaleformene laut ein
normalisera etter normane for «landets almindelige
skriftsprog»; namnekommissjonen fraa 1878 hadde i praksis
hævda sterkt det same. Namnekommissjonen fraa 1902
nemner ikkje dette princippet. Derimot nemner han som
ein fyremun med nokre namn i Statskalenderen, at dei var
upptekne i normalformi for landsmaalet (i motsetning til
bygdemaalsformi). Og kommissjonen krev — imot dansk
— harde konsonantar, rett bruk av tviskriven konsonant,
og diftongar og i nokon mun hokynsformer.
Tilraadingi kann vera noko mykje teoretisk. Og ho
lyktar med aa gjera eit atterhald: «Det gjælder at forene
ønskeligheden af en fremadskridende fornorskning af
navnene med varsomhed i hvert enkelt sig frembydende
tilfælde.» Like vel lyt ein segja at etter det som til daa hadde
vore vanlegt officielt, var kommissjonen svært radikal;
han var det ikkje berre i princippi, men i dei praktiske
kravi. Difor fekk tilraadingi ikkje so lite aa segja, for
ho gav reformvenene eit program. Dette endaa dei kloke
ordi aat kommissjonen ymist sanna seg, at det var ikkje
meiningane aat kommissjonen som kom til aa avgjera
framvoksteren, men folket sin eigen spraaklege og
nasjonale sans. Det var nemleg mangt av det specielle i
tilraadingi som ikkje kom til aa naa fram, serskilt i
fleirtalstilraadingi.[1]
Sume gledde seg yver tilraadingi fraa kommissjonen.
Men sume vart forfærde. Millom dei siste var professor
Amund Helland. «Hvad koster det?» skreiv han yver ein
stor fyrstesides artikkel i «Aftenposten» (2⁄12 1905). «Dette
forslag vil fylde alle fødte og ufødte skolebørn med
forfærdelse, og man maa takke forsynet for, at der er udsigt til,
at ens livstraad er spundet tilende, før dette forsøg har
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
