Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
6. Bjerven 32 Lunde, Tel. Utt. bjæ’rva. — NG VII,
s. 190.
7. Berven 78. 79 Ullensvang. Utt. bør’ve. Skr.
Biorgwin Dipl. Norv. III, s. 143 (1329). i Biorgvm(!) Dipl. Norv.
IV, s. 267 (1348). Biorghuiniar strond Dipl. Norv. IV, s. 245
(1346). Biorhuin Dipl. Norv. IV, s. 367 (1369). Bergwen
Dipl. Norv. IV, s. 689 (1457). Berghen cod. AM 880
(jordebok som dei hev byrja med 1456). Berwin, Norske
Regnskaber og Jordebøger III, s. 152 (1521). Borwin ibd. s. 156
(1521). — NG XI, s. 455.
8. Berven 35 Kvam Hard. Utt. bør’ve. Skr. Berguna
Dipl. Norv. XV, s. 105 (ca. 1500). Berwin, Norske
Regnskaber og Jordebøger III, s. 140 (1521). — NG XI, s. 498.
Notiduttala for nr. 7 og 8 skal ein kanskje forklaara
soleis, at i den tid daa berg vann seg fram i maalføret i
staden for bjarg (med ljodbrigde: bjǫrg), so skifte
dei ut bjǫrg, bjørg med berg i namni òg (jfr. det
som er sagt um bynamnet her framanfor). Bergvin,
som daa kom fram, seinare Bervin, kunde ljodrett verta
til bø’rve; jfr. t. d. namnet Berstø 73 Skaanevik, utt.
bø’rstø; det kjem visst av Berg-. — Ei noko onnor forklaaring
for «Børve» hev Hægstad i Sudvestlandsk II s. 74.
9. Bjergen 65 Fjaler. Utt. bjæ’rga, dativ bjær’ginne.
Skr. i Biorghuin i Bjǫrgynjar Kalfskinn, s. 26 (ca. 1360). —
NG XII, s. 273.
10. Bergvin 5 Skogn. Utt. bæ’rvinan, dativ -vinåm.
Skr. af Berguiniom (tvo gardar) i Aslak Bolts jordebok
s. 21 (1430—40). — NG XV, s. 87.
[11. Dessutan kann nemnast eit burtkome namn i
Undrumsdal i Vaale, Vestf.: Bærghennar Dipl. Norv. IX, s.
275 (1445). Bergen 1668. 1723. Det høyrer òg hit
(gamalnorsk, etter dei yngre skriftformene me hev: Bergvin).
Men uttala hev me sjølvsagt ikkje der. — NG VI, s. 101.
106.]
Namnet Bergen kann ein soleis segja er ei norsk
dialektform som hev vorte utvald millom fleire av di ho
fall saman med den tyske namnformi,[1] og som hev fenge
unorsk (tysk) uttale. Eller ein kann kanskje heller segja
det soleis, at det er ei tysk skriftform, uttala paa framand
— tysk — vis, som hev vunne fram med noko studnad fraa
ei einskild norsk maalføreform.
Namnet stend i same stoda som eit — heller nytt —-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
