Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
som saape-tvegne og med slik Tanke i
Augo og Andlit, at det er so det
sprakar af deim, rett som naar du stryker
svarte Katten i Myrkret. So kliva dei
upetter alt, som til er, kasta seg tilbake*
og sviva rundt i Lufti, og so slaa dei
sine Hallingkast og ganga paa Bakfotom
liksom andre Folk. Det er mest so dei
kunna tala, og anten det nu var elder
inkje var, so veit eg, at eg rödde med
deim, og fek liksom dei beste Svar, som
til var.
Og naar so den vaksne Bukken kjem
stigande med sit lange Skjegg og sine
böygde breide Horn, seer han vel
sta-selig ut! Der er Vyrdnad i heile Karen,
og han helsar deg med den eine
Fram-foten liksom ein annan Mann, naar du
teker honom i Skjegget. Og so kann
han risa paa Bakfotom, og ganga som
eit Menneske; og rett som det er,
tver-kastar han seg burtetter Bakken. Der
er Aalvor og Skjemt i Leiken hans. Og
naar tvo stangast, risa dei aa Ende og
taka Tilsprang og slaa so til, at Ragget
lufsar som Vinden i ein Hoystakk, og
det smeller som med Slag af
0kseham-rar. Det er underlegt, at dei ikki faa
vondt i Hovudet. Den finbygde og meir
yndefulle Gjeiti kann daa standa inn
med og stolt sjaa paa Slagsmaalet, som
i Elsketidi tidt er for hennar Skuld.
Det minner deg um dei gamle
Riddars-menn, som slost for si »Dame« og um
dei meir nymodne Duellanter t. Ex. i
det riddarlege Frankrike. Naturen er
seg sjölv lik, um den ytre Skapnaden
kann vera nokot ulik. Og naar so
»Blaamann«: i slike Slagsmaal kunde taka
han »Kvitfeld« paa Horni sine og
slen-gja honom burt i ei Urd, so det brast
i Bein og Bonur, daa strauk »Lykle«
seg velverd og hugvarm paa vanligt
Kvendelag inn aat Vinnaren, og saag
liksom haadlig burt paa Taparen, som
stod og sturde, um kannskje han havde
saape-tvegne, scebevaskede. — sviva,
svinge sig. — ro da, tale. — risa, reise sig.
— lufsa, flagre. — inn med, nxr ved. —
Skapnad, Form. — Bonur, Lemmer. —
velverd, fordringsfuld; som anser sig fortjent
til stor Opmerksomhed. — haadlig, haanlig.
vorit den trugnare Elskaren. Og endaa
var »Blaamann« so godlynd etter
Slagsmaalet, at eg kunde taka og
böygja-Horni hans ned i Bakken og
skalke-strida med honom. Men so fekk han
Salt af meg.
Og naar eg i Hyrdingskogen sov,
som tidt hender til Fjells, so kunde
»Blaaman« koma og grava med
Fram-foten i Ryggen min eller sleikja meg i
Andlitet og mekra so smaatt, liksom
han vilde segja: No lyt du risa upp;
Buskapen dreg afstad, og no kveldar
det. Stundom tenkte han vist og, at eg
kunde vera daud. So fekk han eit
Saltkorn atter elder ein Braudmole, og
so gjekk han ruggande framfyre meg
og so imillom snudde seg mot meg paa
Bakfotom. Var det tykkt i Vedret, so
saag eg inn i Augo hans, um det kanskje
skulde lida mot Kvelden. Augnesteinen
vardt daa större og liksom aflang. Det
var mi fyrste Klokke.
Naar eg leitade etter »Blaamann«
og »Lykle* og gret, for eg ikki fann
deim, so knnde dei svara meg og koma
springande, naar dei höyrde Graaten
min. Men saag eg etter deim i Utid,
og dei ikki endaa havde fengjet Metten
sin, so löynde dei seg burt for meg.
Og eg havde det Vitet at segja til deim
sidan, at dei havde Rett og eg Urett.
Tidt saag eg liksom tvo Smaatre langt
burte i Himlesynet, og just var det
Horni hans >Blaamann. Og tidt saag
eg beint upp etter Fjellsida liksom ein
Dusk med Blomar; og just var det
Skjegget hans »Blaamann.« Og tidt sat eg
og murade paa eit Hus med Ovn i, og
kjende so nokot tungt paa Herdarne
mine; eg trudde det maatte vera nokon,
som vilde, eg skulde passa betre paa
Buskapen; men just var det Framfoterne
hans »Blaamann.«
Det var ei god Tid, solengi ho varde,
han »Blaamann« havde. Han sleit ikki
og drog paa Alder og Sjukdom og
doydde tommevis. Han var paa sit
beste, og so han heller vilde hava min-
godlynd, godmodig. — Hyr din g,
Gjae-ter. — Ur au dm o le, Brodstykke. — loyna,
skjule. — i Himlesynet, Horisonten.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
