Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
framfyre seg. Var dat ei Synkverving?
Elden bragade upp, og han saag —
Liv. Jau dat var ho, som stod dar,
bleik og nrei ura at siga i Jordi av
Moda. Ho saag paa honom og rette
berre tagall Barnet ut fy re seg som til
at bidja. Dat var, som dat brann
Glöder under Foterne hans. Han for fram,
treiv henne i Hondi og drog henne burt aat
seg. »Liv — kom her« — stotade han,
og Maalet skalv; »dei skulo inkje gjera
deg nokot, inkje ein Flekk paa deg
skulo dei royva. Herregud! at du kom!«
Han tok Barnet paa Armen, tryste dat inn
aat seg, saag og saag paa dat, og heita
Taaror flaumade nedetter Kinnerna hans.
Barnet var bergat, Liv saag dat, men
daa kunde ho inkje meir, ho sakk
att-yver paa dan mjuke Mosen og fall i
Uvit.
Daa ho atter raadde med seg, laag
ho sveipt i nokre Kvitlar med ei Dyna
under Hovudet. Barnet kvilde i
Armom hennar. Dat var dimt kringum,
men so kyrt og so stort og svalt, at ho
merkade, ho laag med Himmelen til
Tak. Daa boygde ein seg fram, saag
henne inn i Augo, strauk lint Haaret
burtifraa Ennet og kviskrade mjukt aat
henne: »Er du tyrstr ekler \il du hava
nokot ?« Liv berre riste paa Hovudet,
so drog ho eine Armen uppunder seg
og freistade at risa upp paa Olbogen.
Men ei Hond tok vart kring henne og
lagde henne ned atter, og ho hoyrde
sama Maalet kviskra: »Sjaa no maa
du kvila, du kann vel trenga um dat.
Du skal inkje vera rnedd, eg skal vaka,
eg.« Dat var Maalet hans Aslak, dat
hoyrde ho skilet. Han var ogso so
varm i Hondi. Liv berre let Augo
atter, ho laag i Svevnorom og visste
inkje, om ho dröymde elder var vaki,
for dat styrmde ihop kring henne
Bilfete, dat eine meir undarlegt enn dat
hitt. Men ho sjolv kjende seg liksom
Sy n k vervi n g, Blendverk. — sto ta,
stamme. — trysta, k ryste. —fl au ma,
strom-me. — Uvit, Afmagt. —Kvitel, Sengeteppe.
— En ne, Pande. — skilet, tydelig. —
Svev-norar, Sanseloshed af Sovn. — styrma,
storme.
lyft og voggad, utan at ho korkje kunde
eller vilde röyva seg. Dat var, som ei
Sa;la var sigi ned yver henne, tykte
ho, ho kjende inkje nokon Verk no
lenger. Foterne, som havde voret saa
saare, brunno inkje meir. Dat bles
liksom ein kjolen Pust yver deim, og
ho laag so mjukt, og Barnet havde ho
ved Brjostet sitt, og Aslak havde ho
funnet. Ho berre let Augo atter. Ho
hoyrde dat tjota fyre 0yrom, men dat
var, som denna Tjotingi berre ruggade
til Svevns. Ho var for troytt til at
tenkja og til at skoda, og Aslak sat
trufast paa Nottarvakti. Han var dat,
som havde breidt kring henne dat
mjukaste Aaklredet, han aatte, han var
dat, som havde tveget Foterne hennar,
og havde smurt Smyrsl paa Saari til at
kjola. Han havde kveikt up Elden paa
nytt, um ho fraus elder vilde hava nokot
varmt, kannhenda. So havde han sett
seg beint framfyre henne, og dar sat
han, heldt henne i Hondi og gav Gaum
etter kvart Drag i Andlitet hennar likaso
hugnedd, som Moderi sit yver dat
sjuka Barnet sitt. Han rettleide Dyna,
han sveipte Aaklajdet betre ikring, naar
ho kulsade, han lydde etter, korleides
ho andade, og kjende paa Livaadri, um
ho slo sterkt. Ender og daa böygde
han seg nedtil og kysste Barnet. Og
yver honom kvelver seg dat skira
Löftet med dei bleika Stjernorna. Han
slasr ein og annan Gong Augat upp.
Maela gjerer du inkje, men dei
Tan-karne, som fara gjenom deg i denna
Notti, dei kunna sone fyre myket dei
Aslak! No sit han eine med Liv i Hondi
og Gud yver seg. Han merkar inkje
dan lurande Ormen, som lig nokot
attanfyre i Lynget, buen til at stinga.
Dat er gamle Guro, ho ser, og ho
va-kjer, og ho tenkjer. Men Aslak sit
trufast paa si Nottarvakt med Gud yver
seg og Liv i Hondi.
korkje, hverken. — brunno, af breuoa.
— rllgga’ vugge* — tveget, af tvaa, vaske.
— Smyrsl, Salve. — Gaum, Agt. —kulsa,
fryse (el inildere Udtryk . — Liva a der,
Puls-aare. — ender og daa, af og til. —
altanfyr e, bagved. — buen, frerdig.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
