Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
i lag med en bonne-jeger som hadde så mye tak på
å dressere en fuglehunn, og som var såpass
flukt-skytter. Dugelig kar i fjellet, når det gjalt å finne
rypene, og seigere til å gå enn de fleste, det merket
jeg i dag. Men sannelig er han god her inne i
seterbua og; det står friskt vær av ham, og han setter liv.
Uten enne er alt det han kan fortelle om hva han har
sett og prøvd i skog og fjell, mest på jakt; og han
har ikke vont for ordene.
Skogs-fugl skjøt han både på spill om våren, og
på lokk om høsten, og nå de siste årene med stående
hunn. Rypene skjøt han for hunn om høsten, og
fanget i snare om vinteren. Hare-jakt hadde han
drevet mye, og gode hunner hadde han hatt, men
enda ivrigere var han på reven.
«E å bakarn,» fortalte han; «ja han Johannes
baker n’i Nes, du veit, me drivo nøkk mikji ette røve,
me, å jaggu ha e fått mang ein munter røvslos i mi
ti. Men her eit åræ voro e å bakarn samen uppi
åse ovafør Døkkji, me hadde to steitande go’e bikkju
den ti’e.
«Jaha, der vart dæ los mæ dæ sama me sleffte
— upette åse å inette fjellæ bar dæ i eit brennande
jag, å so attende ette ein lang tur.
Me skiftebitte gjerne bikkju mitt i losen. Når
den fisste bikkja hadde jagi se å røven trøytt, so
sleffte me på den freske. Men då vart dæ ille før o
Mekkel; å so smatt’n in øvst i ul’n, då greidde’n dæ
’kji lenger. Men bikkja halsa før berg so dæ ljoma,
63
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
