Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Verker
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
sine indskydelser. Men saa springer han over til
sammensvergelsen mot Visconti i Milano 1476, for
saa, efter denne skildring av visionær kraft, i 8. bok
at gaa over til den sandhetstro og eksakte tegning
av Pazzernes mot Lorenzo Magnifico og Giuliano
1478. Et mesterverk! Dette kapitel er i kraft av
sin stil blit hovedepisoden i hele hans florentinske
historie. — Saa fortæller han igjen forsigtig og
almindelig videre indtil Lorenzo Magnifico’s død 1492.
Men han kryper allikevel ikke, for det om han naar
til de samtidige Medici; der er tvertimot fuldt op av
salte, ironiske satser og av tveeggede domme. Han
er som han var i begyndelsen av verket: hans
indledning om middelalderen var saaledes i grunden en
eneste anklage mot pavedømmet, som dyrket spliden
paa halvøen og ledet fremmedflommen ind, — og
det skjønt hans arbeide er bestilt av Clemens VII!
Og om sin samtids smaa Medici, f. eks. om Giuliano’s
uegte søn Hippolyt, sier han tvetydig og nøie
overveiet: „fuld av den dyd og lykke, som noksom alle
i vor tid kjender." Om Leo X skriver han at han
ved valget til pave „blev en trap, hvorpaa hans hele
æt kunde stige til himlen". Skarpheten bryter
igjennem varsomheten, naar han om gamle Cosimo sier,
at han lodset fædrelandet ind i — sine hænder, og
det takket være „de faas slethet („malignitå") og
de manges dumhet". Ironien glimter frem, naar han
om Riccardo Albizzi, en av dem som maatte
fortrække fra fædrelandet paa grund av begivenheten,
sier at han drog til Kristi grav i det Hellige Land
„for at vinde et himmelsk fædreland, eftersom han
326
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
