Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XXVII. Dei slæst med villmennerne att
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
170
sant det let seg gjera. Fredag hadde for
lenge sidan lært aa skjota og hadde ingen
otte for byrsorne no lenger. Robinson sa han
strengt fyre at han maatte tegja og ikkje
skjota eller gjera noko fyrr han sjølv sa til,
og Fredag lova at han skulde vera lydig og
gjera alt som han var fyresagd.
Dei tok ein lang umveg og gjekk yver
clvi eit godt stykke ovanfor osen. So stillte
dei seg nedetter skogen paa andre sida. Dei
vilde koma so nær villmennerne at dei kunde
skjota paa dei fyrr dei, gaadde nokon ting.
Dei var snart komne ned imot skogbrynet
midtfpr der villmennerne var ; der var berre
eit skogholt framanfor som løynde dei. Daa
peika Robinson paa eit stort tre nedi skog
kanten og bad Fredag gaa dit og spæja etter
kva dei no tok seg til. Fredag so gjorde og
kom snart att og sa kva han hadde sét.
Villmennerne sat i ein flokk kring ein eld og
aat paa kjøtet av ein av fangarne sine. Ein
annan laag bunden paa sanden eit lite stykke
ifraa og skulde snart verta teken, og det
var ein av dei kvite skjeggmen
ner n e, sa han. Robinson vart reint forfæld
daa han " høyrde dette. Han smaug sjølv
fram til treet og saag i kikaren og fekk straks
auga paa den kvite mannen ; han hadde klæde
paa seg og maatte vera ein Europa-mann.
Der var eit anna stort tre med eit lite
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
