Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XXIX. Upprørarane
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
198
gjort," sa han og slo han ned med byrse
stokken, so det aldri spann i han meir.
Dei tri andre av flokken saag straks at det
ikkje nytta aa gjera motstand. Dei gav seg
godviljugt og bad um naade. Skipperen svara
at han skulde spara dei, dersom dei vilde
angra det vonde dei hadde vore med paa, og
sverja at dei skulde vera trugne mot han og
hjelpa han til aa faa tak i skipet att. Dei
lova alt, og slapp so med livet. Dette hadde
kje Robinson heller noko imot. Han sette
berre det vilkaaret at dei skulde binda dei
tri fangarne paa hender og føter og halda
dei fast so lenge dei var her paa øyi.
Medan Robinson og skipperen heldt paa
’med dette, hadde styrmannen og Fredag
sprunge ned til baaten og bore or vegen seglet
og aararne. Dei tri av matrosarne som ikkje
hadde vore med uppi skogen, hadde høyrt
skoti og kom springande ned til strandi ein
for ein. Daa var det ikkje anna aa gjera for
dei enn aa gjeva seg godviljugt. Dei slapp
alle med livet og vart bundne liksom dei
andre tri. Dermed hadde Robinson og felagarne
hans fenge heilt yvertaket.
Np fekk dei endeleg tid til aa tala betre
med einannan. Robinson fortalde korleis han
hadde kome hit til denne øyi og livt her i
so lang lang tid og vorte berga paa so mange
underlege maatar naar han hadde vore i
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
