Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XXXI. Fangarne
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
212
Dette var nok berre skrynjor og skræmor;
men det beit godt paa fangarne. Atkins kasta
seg ited paa kne og naudbad skipperen at han
maatte beda for han hjaa hovdingen, og dei
andre bad at han for Guds skuld ikkje maatte
senda dei til England.
Robinson stod so nær at han kunde
høyra^ alt saman, og han skyna at det no
var tid til aa smida med jarnet var varmt.
Det som det no galdt um var aa faa tak i
skipet att, og kunde dei no faa alle desse
fangarne til hjelpesmenner var det god von
um at dei kunde greida det. Han gjekk eit
stykke lenger inn i skogen, so dei ikkje skulde
faa nokon mistanke um kva stag landsh
ovding" han var, og so bad han ein av
mennerne sine ropa paa skipperen og segja
at han vilde tala med han.
Seg til den høgvyrde herr landshov
dingen at eg kjem straks!" ropa skipperen
attende. Dette s"ette endaa meir age i fangarne,
og dei trudde alle at hovdingen stod der tett
attmed og hadde 50 mann med seg.
Daa skipperen kom, sa Robinson kva
han hadde tenkt paa og korleis han trudde
dei best kunde faa taka skipet. Skipperen
hadde tenkt paa det same, sa han. Men dei
var baae samde um at dei maatte fara ovende
varlegt fram og fyrst skilja dei verste av
fangarne ut fraa dei andre og hava dei for seg
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
